อย่าเพียงแค่รัก

       ในอดีตยุคโรมัน กรุงโรมเกิดสงครามหลายครั้ง จักรพรรดิคลอดิอุสที่ ๒ ประสบปัญหาในการที่จะเกณฑ์พลเมืองมาเป็นทหารซึ่งต้องใช้จำนวนมหาศาลเพื่อทำสงคราม จักรพรรดิมีความเชื่อว่าที่หาคนมาเป็นทหารได้ยาก เหตุผลอย่างหนึ่งก็เพราะชายจำนวนมากไม่อยากจากครอบครัวและคนอันเป็นที่รักไป จึงประกาศห้ามการแต่งงานและการหมั้นหมายเสียทั้งหมด ครั้งนั้น เซนต์ วาเลนไทน์ นักบวชในกรุงโรมท่านหนึ่งได้ตั้งกลุ่มองค์กรเล็ก ๆ ขึ้นเพื่อลักลอบจัดพิธีแต่งงานให้ชาวคริสต์ ทำให้เขาถูกจับและถูกตัดสินประหารชีวิตในวันที่ ๑๔ กุมภาพันธ์ คริสต์ศักราช ๒๗๐ ภายหลังคนทั้งหลายได้พากันยกย่องเอาวันนี้ว่าเป็นวันแห่งความรักจนทุกวันนี้ 

        เรื่องนี้ให้ข้อคิดว่าความรักเป็นเรื่องห้ามได้ยาก เข้าทำนองห้ามน้ำไม่ให้ไหล ห้ามไฟไม่ให้มีควัน แม้ในพระพุทธศาสนาก็ยอมรับความจริงในข้อนี้ ถึงกับมีคำสอนมากมายหลายที่ที่วางไว้เพื่อให้คนที่ยังจำเป็นต้องครองเรือนสามารถครองรักกันได้อย่างมีความสุข เช่นสอนให้ทำหน้าที่ของสามีภรรยาที่ดี สอนให้รู้จักมีความอดทน รู้จักปรับตัวในการใช้ชีวิตคู่ เป็นต้น 

       การรักกันนั้นง่าย ถ้าเทียบกับการครองรักให้ยั่งยืน หมายความว่า ต่อให้กว่าจะได้รักกันนั้นแสนยาก แต่การรักษาความรักนั้นไว้เป็นเรื่องยากยิ่งกว่า สิ่งที่ควรคำนึงก็คือ การเอาชีวิตเข้าแลกของนักบุญวาเลนไทน์เพื่อให้คนได้สมรักจะไม่มีความหมายในเชิงสาระเลย ถ้าคนรักกัน แต่งงานกันแล้ว ต่อจากนั้นไปไม่สามารถรักษาความรักเอาไว้ได้ เพราะเป็นความสูญเปล่าที่แม้พระพุทธศาสนาก็ไม่ต้องการให้เกิด จึงได้วางหลักคำสอนดังที่ว่าไว้

        วันแห่งความรัก จึงควรเป็นวันแห่งการระลึกถึงวิธีรักษาความรักนั้นด้วย