ข้อคิดก่อนนอน

           การนอนเป็นธรรมชาติอย่างหนึ่งของมนุษย์ ในทางสรีรวิทยา ถือว่าเป็นอาการพักผ่อนของส่วนต่างๆ ของร่างกาย ถ้าไม่ได้นอนหรือ นอนไม่หลับ ร่างกายไม่ได้พักผ่อนก็จะทรุดโทรมเร็ว แต่ถ้านอนมากเกินพอดี ก็มีโทษอีก ในทางศาสนาสอนให้มอง ในแง่ปริศนาธรรมว่า

         เวลาคนเดิน ยืน นั่ง มักตั้งศีรษะขึ้นสู่ฟ้า อาจสูงต่ำกว่ากันได้บ้าง เป็นเครื่องหมายว่ามนุษย์ทุกคน ทะเยอทะยาน มักใหญ่ใฝ่สูง ตามฐานะของตน แต่ในที่สุดเวลานอนต้องเอนตัว ลงขนานกับพื้นดิน ศีรษะ อยู่ใน ระดับเดียว เท่ากันหมด   คล้ายกับจะสอนว่า เมื่อเวลามีชีวิตอยู่ ใครจะอยู่ในฐานะต่ำต้อย สูงเด่นเพียงไร ในที่สุดถึงเวลาตาย ต้องนอนราบกับพื้นเสมอกัน และไม่มีใครสูงกว่ากันต่อไปอีก

         อีกอย่างหนึ่ง เมื่อเวลาตื่นเรามักแบกเอายศศักดิ์ ตำแหน่งหน้าที่ ความกังวล ความอาฆาตพยาบาท ความระแวง และความกลัว ติดตัวไปในทุกหนทุกแห่ง แม้แต่ในมุ้ง   แต่พอหลับเข้าจริงๆ เราก็ทิ้ง สิ่งเหล่านั้น ได้ชั่วเวลานอน เช่นเดียวกับเวลามีชีวิต เราวิ่งไล่ ไขว่คว้า แบกยศ ตำแหน่ง ความระแวง และอาฆาตอยู่ตลอดมา พอถึงเวลาตาย ไม่เอาอะไรไปกับตัว แม้เพียงดอกบัวที่เขา ยัดเยียดให้ในมือ ก็ยังไม่ยอมกำ แม้ร่างกาย ของเราเอง ที่เคย ตีราคา ไว้สูงลิบ เมื่อถูกเผา เป็นเถ้าถ่าน ถ้าคิดเป็น สารมีราคา ก็จะได้เป็น พวกเกลือ และแคลเซี่ยม ขายได้จริง ไม่กี่สตางค์ แล้วจะเอา อะไรกันนักหนา

       ถ้าเวลานอนคิดได้อย่างนี้ทุกวัน บางทีจะช่วยลดปริมาณความกลัดกลุ้ม ว้าวุ่นใจจนนอนไม่หลับได้บ้าง ไม่มาก