การยอม คือ การปรับความคิดเห็นให้เข้ากันกับผู้อื่น เป็นการผ่อนสั้นผ่อนยาว เข้าหากัน เป็นศิลปะอย่างหนึ่ง ในการปกครองชีวิต การทำงานร่วมกับผู้อื่นนั้น บางครั้งอาจมีความเห็นไม่ตรงกัน ถ้าต่างคน ต่างแข็ง เข้าหา กันแล้ว ก็ตกลงกันไม่ได้ พระพุทธศาสนา สอนเรื่องทิฐิสามัญญตา คือ ความเป็นผู้มีความคิดเห็นตรงกันไว้ ก็เพื่อจะให้ทุกคนปรับความคิดเห็นของตนให้เข้ากับ ความคิดเห็นของคนอื่นนั่นเอง
ความเชื่อมั่นในความคิดเห็นของตัวเอง เป็นความคิดเห็นที่ประเสริฐ แต่บางครั้งก็ต้องพิจารณาว่าความเห็นของเรา ถูกต้องดี มีเหตุผลตรงกับความคิดเห็น ของคนส่วนมากหรือไม่ ถ้าพิจารณาดูแล้วเห็นว่า ความคิดเห็น ของเรามีเหตุผล สู้ของคนอื่นไม่ได้ ก็ต้องลดหย่อนผ่อนตาม เพราะคนส่วนมากเขาต้องการเช่นนั้น ในกรณีเช่นนี้ก็ควรยอม แต่ถ้าเป็นความคิดเห็นที่ดี และถูกต้องก็ควรยับยั้งไว้ก่อน วันนี้ เขาอาจ จะยัง ไม่เห็นด้วย วันข้างหน้าโอกาสเหมาะ จังหวะให้ เขาอาจจะต้องพึ่งความคิดเห็นนั้น ของเราเข้าสักวันหนึ่งจนได้
การยอมหรือการรู้จักอนุวัตความคิดเห็นตามคนอื่น เท่ากับการผ่อนสั้นผ่อนยาวเข้าหากัน เป็นคุณธรรมที่จะช่วยป้องกันการแตกร้าวขึ้น ในหมู่ผู้ร่วมงาน หากเราอวดดื้อถือรั้น ในขณะนั้น นอกจาก จะไม่ปฏิบัติ ตามคำสอน เรื่อง ทิฐิสามัญญตา ในพุทธศาสนาแล้ว ยังถือว่าไม่เป็นประชาธิปไตย คือ ถือเสียงข้างมาก เป็นประมาณอีกด้วย
...............................