วันอังคารที่ 2 มกราคม พ.ศ. 2561

งานสร้างคน

งานสร้างคน
                คนเรานี้ ถ้ามองเพียงในแง่เกิดมาเป็นมนุษย์ จะมีเงินมีทองทรัพย์สมบัติสักร้อยล้านพันล้าน คนก็เป็นคนเหมือนกันทั้งหมด แต่คนที่เหมือนกันนั้นกลับไม่เหมือนกันเพราะค่าและความสำคัญแตกต่างกันไป สิ่งที่เป็นเครื่องกำหนดให้ค่าของคนแตกต่างกันก็คือ กรรม หรือการทำงานนั่นเอง ดังนั้น ผู้ต้องการสร้างค่าให้เกิดแก่ชีวิต ควรทำงานด้วยลักษณะ ๔ อย่างคือ
                ๑.มีความตื่นตัว เป็นผู้ไม่อยู่นิ่ง มีความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ ทั้งงานใหม่ๆ และจุดที่จะพัฒนางานที่มีอยู่เดิมให้ดียิ่งขึ้น ตลอดทั้งพยายามฝึกฝนพัฒนาตนเองให้มีความรู้ดีในหน้าที่อยู่เสมอ
                ๒.ไม่กลัวงานหนัก มีความวิริยะอุตสาหะ ขยันหมั่นเพียร ไม่กลัวความเหนื่อยยาก “ทันโต เสฏโฐ มนุสเสสุ - มนุษย์ที่ฝึกแล้วเท่านั้นจึงจะประเสริฐมีค่าสูง” และงานก็เป็นสนามฝึกคนที่ดีที่สุดไม่มีวิธีอื่นดียิ่งกว่า
                ๓.รักในหน้าที่ คือสร้างความรักให้เกิดในหน้าที่ให้ได้ เพราะเมื่อรักในสิ่งใด ย่อมจะไม่ละทิ้ง ไม่ยอมให้บกพร่องเสียหาย ที่สำคัญจะอยู่กับสิ่งที่รักนั้นอย่างมีความสุข ทำให้เกิดความพอใจที่จะปฏิบัติหน้าที่
                ๔.มีความซื่อสัตย์ จริงใจ ตั้งใจจริง มุ่งมั่นหวังทำงานให้ครบถ้วนสมบูรณ์ใน ๓ ลักษณะ คือ สุจริตตัง ทำให้ถูกต้องไม่มีข้อเสียหาย ทัฬหัง ทำให้จริงจังเต็มที่ และ อนากุลัง ทำให้เสร็จสิ้นไม่คั่งค้าง
                มีคำพูดที่เป็นความจริงว่า “คนทำงาน งานทำคน” หมายถึงงานทั้งหลายจะเกิดขึ้นมาได้ก็เพราะคน เป็นผู้ทำขึ้นมา และผลของงานนั้นเองก็กลับมาทำคนที่เป็นเจ้าของงานนั้นให้ดีหรือเลว สูงหรือต่ำ มีค่าหรือด้อยค่า อย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยง จึงควรทำงานด้วยความเคารพ ตั้งใจ เพราะทันทีที่ลงมือทำ ตัวเราก็มีฐานะเป็นผู้ถูกกระทำเหมือนกันในทันที

............................................

สิ่งที่ดีที่สุด

สิ่งที่ดีที่สุด
                ความปรารถนาของมนุษย์มีมากมายหลายอย่าง และนอกจากชนิดของสิ่งที่ปรารถนาแล้ว ในแง่คุณภาพก็ล้วนต้องการคุณภาพที่ดีที่สุดทั้งนั้น เช่น เมื่อปรารถนาความสุข ก็อยากได้ความสุขที่สูงสุด ปรารถนาบุตรธิดาก็อยากได้บุตรธิดาที่ดีที่สุด ในทางพระพุทธศาสนาได้แสดงสิ่งที่เป็นสิ่งที่ดีที่สุดหรือเยี่ยมที่สุดไว้สี่ประการ คือ
                ๑.อาโรคยะปรมา ลาภา  ลาภ ความไม่มีโรคเป็นเยี่ยม ถึงพรั่งพร้อมอย่างมหาเศรษฐีมีเงินมีทองมากมาย แต่นอนเป็นอัมพาตก็หมดความหมาย มีแต่โรคภัยรุมเร้าชีวิตก็แย่ แต่ถ้าสุขภาพแข็งแรง ถึงยากจนหรือเหน็ดเหนื่อยก็ยังมีรอยยิ้ม และเสียงหัวเราะได้ ในเมื่อร่างกายยังแข็งแรงดีอยู่ตราบใด ก็ยังแสวงหาลาภผลได้อยู่ตราบนั้น
                ๒.สันตุฏฐีปรมัง ธะนัง  ทรัพย์ มีความสันโดษเป็นเยี่ยม เพราะเมื่อยินดีพอใจในสิ่งที่ได้ที่มีอยู่ ก็จะพบความสุขได้ในปัจจุบัน แต่ถ้าเลื่อนความยินดีในสิ่งที่ได้แล้วเอาไปไว้กับสิ่งที่ยังไม่ได้ ก็เท่ากับเลื่อนความสุขที่มีอยู่ในตัวออกไปไว้ข้างนอก ต้องรอจนกว่าจะได้สิ่งที่ยังไม่ได้นั้นมา แต่ก็ยังไม่แน่อีก เพราะเดี๋ยวก็จะเกิดไม่ยินดีในสิ่งที่ตนมีขึ้นมาอีก เลยกลายเป็นต้องวิ่งไล่ความสุขไปตลอดชีวิต แต่ถ้ายินดีในทรัพย์ที่เป็นปัจจุบันความสุขในปัจจุบันก็เกิด ความสันโดษจึงเป็นยอดทรัพย์
                ๓.วิสสาสะปรมา ญาติ  ญาติ มีความคุ้นเคยเป็นเยี่ยม เพราะความสนิทสนมคุ้นเคยทำให้เห็นใจกัน ช่วยเหลือกันดุจญาติที่ทำต่อกัน แต่ถ้าไม่สนิทคุ้นเคยกันเสียแล้ว ถึงสายเลือดเดียวกันก็เหมือนเป็นคนอื่น
                ๔.นิพพานัง ปรมัง สุขับ  สุข มีนิพพานเป็นเยี่ยม เพราะการดับกิเลสเสียได้ย่อมดับทุกข์ได้สิ้นเชิง
อยากมีลาภ มีทรัพย์ มีญาติ มีความสุข ที่เปี่ยมด้วยคุณภาพพึงพิจารณาตามนัยแห่งพระพุทธศาสนา นี้เพื่อสิ่งที่ดีที่สุด ที่หวังกันไว้นั่นเอง

............................................