วันอาทิตย์ที่ 10 มิถุนายน พ.ศ. 2561

จุดอ่อนของชีวิต


 จุดอ่อนของชีวิต
                ในบรรดาหลักธรรมคำสอนของพระพุทธศาสนา มีคำสอนเรื่องหนึ่งซึ่งเป็นหัวข้อที่ต้องหลีกเว้นหรือระมัดระวังอย่างยิ่ง เพราะเป็นจุดอ่อนให้เกิดความผิดพลาด เสียหายแก่ชีวิตอย่างสำคัญ ได้แก่
                ๑.ศีลวิบัติ ความเสียหายด้านพฤติกรรมที่สำคัญๆ เช่น การล่วงละเมิดศีลห้า การทำผิดกฎหมายบ้านเมือง การประพฤติทุจริตในเรื่องต่างๆ
                ๒.อาจารวิบัติ เสียหายบกพร่องในด้านกิริยามารยาท ไม่เคารพต่อประเพณีและวัฒนธรรมอันดีงาม หรือปฏิบัติผิดต่อกาลเทศศะ แม้จะไม่รุนแรงถึงขึ้นถูกลงโทษในทางกฎหมาย แต่ก็อาจได้รับโทษทางสังคมได้
                ๓.ทิฏฐิวิบัติ มีความบกพร่องเสียหายด้านความคิดเห็น เชื่อผิด คิดผิด เช่นเห็นว่าผลของบาปบุญไม่มี ทำดีได้ดีมีที่ไหน ทำชั่วได้ดีมีถมไป หรืออย่างที่ใกล้ที่สุด ก็เห็นผิดว่าจุดอ่อนเหล่านี้นี่และคือจุดแข็ง เช่น ไม่ต้องรักษาศีลจะได้เป็นคนทันสมัย ไม่คร่ำครึ ละเมิดกฎหมายประเพณีก็คือมีเสรีภาพและประชาธิปไตย ฯลฯ
                ๔.อาชีววิบัติ คือเสียหายด้านอาชีพการงาน หมายถึงการหาเลี้ยงชีพโดยทุจริตผิดกฎหมาย หรือถูกกฎหมายแต่ผิดศีลธรรม เช่น มุ่งเอารัดเอาเปรียบผู้อื่น หรือสร้างความเดือดร้อนแก่ผู้อื่น ฯลฯ
                การจะมีชีวิตที่ผาสุกก้าวหน้าอย่างยั่งยืน ไม่ใช่แค่ฉาบฉวยด่วนได้ จำเป็นต้องมีพื้นฐานที่ดี และการจะพัฒนาพื้นฐานของชีวิตก็เป็นเรื่องกว้าง เพราะครอบคลุมถึงเรื่องที่คิด กิจที่ ทำ คำที่พูดไปทั้งหมดแต่ถ้าเว้นจากวิบัติทั้งสี่ นี้ได้ก่อนแล้ว ที่เหลือก็แคบและง่ายเข้า เพราะจุดอ่อนที่สำคัญได้ถูกขจัดออกไปแล้วนั่นเอง
............................................

แรงปรารถนา


 แรงปรารถนา
                ความปรารถนาของคนย่อมไม่มีสิ้นสุด เพราะเมื่อได้สมปรารถนาในสิ่งใดแล้ว ไม่ช้าก็จะเกิดความปรารถนาในสิ่งใหม่ขึ้นอีก เป็นเช่นนี้จนกระทั่งถึงจุดจบของชีวิต
                คนคนหนึ่ง รับเงินเดือนๆ ละหนึ่งหมื่นบาท เขาคิดว่าถ้าได้เงินเดือนสองหมื่นบาทเมื่อใดเขาจะมีความสุขมากที่สุด แต่เมื่อได้รับเงินเดือนสองบาทจริงๆ เขาก็มีความสุขจริงๆ เหมือนกัน แต่ไม่นานก็อยากได้ถึงสามหมื่น พอได้สามหมื่นก็อยากได้สี่หมื่นต่อไป ข้อสังเกตสำคัญอยู่ที่เมื่อเขาไม่ได้สี่หมื่นบาท ถ้าความปรารถนารุนแรงเท่าใด ความผิดหวังก็รุนแรงเท่านั้น ที่ร้ายยิ่งกว่านั้น ถ้าวันหนึ่งเขาต้องกลับไปรับเดือนๆ ละสองหมื่นบาทเหมือนเดิม เขาจะเป็นทุกข์ กลัดกลุ้ม น้อยใจ จนชีวิตแทบหาความสุขไม่ได้ที่น่าแปลกใจก็คือ เขาก็เป็นคนคนเดียวกับที่เคยมีความสุขที่สุดตอนที่ได้เงินเดือนสองหมื่นบาทนั่นเอง ความสุขมากที่สุดขอเขาบัดนี้หายไปไหน หายไปได้อย่างไร
                คำตอบก็คือความสุขของเขายังอยู่ เพียงแต่เขาถูกแรงปรารถนาหลอกล่อให้เตลิดไปจนลืมตัว ลืมสติ
ฃลืมกระทั่งว่าจะต้องจัดการ บริหาร และสร้างวิธีคิดอย่างไรจึงจะถูกต้อง เพราะความปรารถนาไม่มีที่สิ้นสุด สิ่งที่ได้สมปรารถนานั้น ก็คือเชื้อหรือชนวนที่ก่อให้เกิดความปรารถนาต่อๆ ไปอีก ถ้าปล่อยไปเช่นนี้ ทุกคนก็จะตายลงในท่ามกลางความไม่สมหวัง เว้นเสียแต่จะรู้จักมีความสุขกับสิ่งที่ตนมีอยู่แล้ว ถัดจากนั้น เมื่อปรารถนาอะไร ก็ทำไปตามเหตุผลที่ควรจะต้องทำ
                รู้จักวิธีคิดและฝึกความคิดให้ได้อย่างนี้ แม้จะยังมีความปรารถนา แต่ก็ไม่ตกเป็นทาสของแรงปรารถนา
............................................

เครื่องประดับประจำตัว


 เครื่องประดับประจำตัว
                การแต่งตัวด้วยเครื่องประดับเป็นค่านิยมสำคัญอย่างหนึ่งของมนุษย์ เพราะทำให้คนเราดูงดงามทันสมัย และเชิดหน้าชูตาได้อย่างดี จนแทบจะเรียกได้ว่าเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวันของคนเราไปแล้ว แต่เนื่องจากเครื่องประดับดังกล่าวยังเป็นเพียงเครื่องประดับภายนอกที่นำมาประกอบกับตัวเรา ผู้ที่สวยเพราะแต่งดีเพราะแต่ง จึงอยู่ในฐานะพลอยสวย พลอยดีไปด้วยเท่านั้น เพราะค่าและความงดงามยังเป็นของเครื่องประดับส่วนตัวเองเป็นอย่างไรก็ยังคงเป็นอย่างนั้นอยู่ ถอดเครื่องประดับออกเมื่อใด ก็คือถอดความงามออกจากตัวเมื่อนั้น ถ้าจะให้สวยแท้ งามแท้ ต้องประดับตัวเองให้มีค่าด้วยเครื่องประดับภายใน ดังเช่น
                ประดับมือและนิ้วด้วยการให้ เพราะการให้ทำให้คนงดงาม เป็นที่รัก เป็นที่นิยมของผู้อื่น ผู้ให้เองก็เป็นสุขใจ สบายใจ ไม่เร่าร้อนเหมือนความคิดที่จะกอบโกยหวงแหน
                ประดับปากและคอด้วยคำสัตย์ เพราะการพูดจริงจะทำให้น่าเคารพ น่าไว้วางใจ เป็นที่นิยมเชื่อถือ ของคนทั่วไป
                ประดับหูด้วยการฟังอย่างเคารพ เพราะการฟังอย่างตั้งใจ ฟังอย่างใช้วิจารณญาณ เป็นทางให้เกิดสาระข้อคิดที่ดีแก่ชีวิต ทำให้ได้ประโยชน์ห้าประการอันได้แก่ ได้ฟังเรื่องใหม่ ไว้วิจัยเรื่องเก่า บรรเทากังขา เกิดสัมมาทิฐิ และมีจิตผ่องใส
                คนที่งามแท้ มีเสน่ห์จริง จะต้องมีความดีที่ผู้อื่นประทับใจ ความเป็นคนดีมีคุณภาพนี้ เป็นเครื่องประดับตัวตลอดไป เพราะเป็นเจ้าของความงามตัวจริง ส่วนจะเลือกความดีชนิดไหนมาเป็นเครื่องประดับประจำตัว ก็ได้ลองดูตัวอย่างเครื่องประดับที่ยกมานั้นดูเถิด
............................................