โอวาท.. สมเด็จพระพุฒาจารย์
(โต พรหมรังสี)
“
ลูกเอ๋ย ก่อนจะเที่ยวไปขอบารมีหลวงพ่อองค์ใด เจ้าจะต้องมีทุนของตัวเอง คือ
บารมีของตนลงทุนไปก่อน เมื่อบารมีเจ้าไม่พอ จึงค่อยขอยืมบารมีคนอื่นมาช่วย
มิฉะนั้นเจ้าจะเอาตัวไม่รอด เพราะหนี้สิน ในบุญบารมีที่เที่ยวไปขอยืมมาจนพ้นตัว...
เมื่อทำบุญทำกุศลได้บารมีมาก็ต้องเอาไปผ่อนใช้หนี้เขาจนหมด
ไม่มีอะไรเหลือติดตัว... แล้วเจ้าจะมีอะไรไว้ในภพหน้า หมั่นสร้างบารมีไว้...
แล้วฟ้าดินจะช่วยเอง...”
“จงจำไว้นะ...
เมื่อยังไม่ถึงเวลาเทพเจ้าองค์ใดจะคิดช่วยเจ้าไม่ได้... ครั้นถึงเวลา...
ทั่วฟ้าจบดิน ก็ต้านเจ้าไม่อยู่
จงอย่าไปเร่งเทวดาฟ้าดินเมื่อบุญเราไม่เคยสร้างไว้เลย
จะมีใครที่ไหนมาช่วยเจ้า...”
นี่คือคำเทศนา ของเจ้าประคุณสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต)
พรหมรังสี ที่ได้โปรดชี้ธรรมไว้ในนิมิตหลังจากที่ท่านล่วงลับไปแล้ว เมื่อ ๑๐๐
กว่าปี อันเป็นปฐมเหตุที่ต้องสร้างความดีอย่างไม่มีที่สิ้นสุ
สพพทาน ธมมทาน ชินาติ การให้ธรรมเป็นทาน
ชนะการให้ทั้งปวง ขอตั้งจิตอธิษฐาน อุทิศผลบุญกุศล
อันเกิดจากยอดพระคาถานี้แด่ท่านครูอาจารย์ และญาติสนิทมิตรสหายที่ล่วงล้บไปแล้ว
เจ้าที่เจ้าทางผู้มีพระคุณเจ้ากรรมนายเวร และสรรพสัตว์ทั้งหลาย
------------