ศีล คือข้อปฏิบัติสำหรับควบคุมกายและวาจาให้เป็นปกติ ไม่ก่อความเดือดร้อนแก่ตนและคนอื่น ศีลนี้มีชื่อเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าวินัย ในทางศาสนากล่าวว่ามีความจำเป็นต่อทุกคน เพราะเมื่อรักษาดีแล้ว จะได้อานิสงส์มากหลาย ที่เห็นได้ชัดก็มี ๓ ประการ คือ
๑. ทำให้รวย คนมีศีล เมื่อได้ทรัพย์มาอย่างถูกต้องก็สามารถใช้จ่ายได้อย่างเป็นสุข หรือเมื่อจะเก็บรักษาไว้ก็ทำได้อย่างสบายใจ ไม่ต้องกลัวใครมาจับผิด ส่วนการได้ทรัพย์มาอย่างผิดศีลก็จะได้ความสะดุ้งระแวงมาพร้อมกันด้วย เมื่อจะใช้ก็ได้ประโยชน์เพียงครึ่งเดียวคือแค่วัตถุสิ่งของที่ซื้อมา แต่ไม่ได้ความปลอดโปร่งแช่มชื่นอันเป็นคุณสมบัติอย่างหนึ่งที่ทรัพย์จะมีให้ได้ เมื่อจะเก็บรักษาก็มีความหวาดหวั่นวิตกกังวลแฝงอยู่ แต่ถ้ามีศีลก็จะทำให้รวยทรัพย์จริง ๆ ไม่ใช่รวยความทุกข์มาพร้อมกัน
๒. ทำให้สวย คนมีศีลย่อมมีการแสดงออกที่ดีงาม สงบเรียบร้อย เป็นที่พอใจของผู้พบเห็น ตรงกันข้าม ต่อให้รูปร่างหน้าตาดีอย่างไร แต่ถ้าเรื่องที่ทำคำที่พูดมีแต่หยาบกระด้าง เสียหาย หรือไว้วางใจไม่ได้ ก็ย่อมจะเป็นที่รังเกียจ คนมีศีลจึงเป็นคนสวยงาม มีเสน่ห์ เป็นที่รักใคร่พอใจของผู้อื่น
๓. ทำให้สูง คนรักษาศีลนั้นจิตใจจะสูงขึ้น มีความสงบประณีต โดยเฉพาะคนที่ปฏิบัติธรรมชั้นสูงขึ้นไปเช่นสมาธิ เป็นต้น จะต้องมีศีลเป็นพื้นฐานรองรับไว้ก่อน มิฉะนั้นคุณธรรมเบื้องสูงจะเกิดขึ้นไม่ได้ เพราะคนทุศีลย่อมมีแต่ความฟุ้งซ่านเดือดร้อน จิตใจไม่สงบ
ถ้าทำตัวเองให้สวย ให้รวย และให้สูงอย่างชนิดที่เป็นสาระจริง ๆ ก็ไม่ต้องขวนขวายลงทุนในเรื่องไกลตัวออกไปให้มากนัก เพราะทั้งเครื่องมือและวิธีการมีอยู่ในตัวเรานี่เอง เพียงปฏิบัติให้ได้อย่างจริงจังเท่านั้น ก็จะประจักษ์แก่ตนเองว่า อานิสงส์ของศีลนั้นกว้างใหญ่ไพศาลยิ่งนัก
...................................