ขยันเข้าไว้ยังไงก็ไม่ขาดทุน
มีเรื่องเล่าว่า
ที่มหาวิทยาลัยมีชื่อเสียงแหล่งหนึ่ง เมื่อเปิดสอนใหม่ๆ อาจารย์ที่สอนคือ
อาจารย์ผู้อาวุโสสุดเท่านั้น อาจารย์อื่นๆ จะไม่ได้สอน อยู่มาวันหนึ่ง
อาจารย์ผู้อาวุโสต้องการผู้ช่วยเขียนคำศัพท์บนกระดาน เพื่อเป็นการทุ่นเวลา
ขณะสอนจะไม่ต้องเขียนกระดาน หน้าที่นี้ไม่มีอาจารย์คนใดอยากกระทำ
เพราะรู้สึกว่าเป็นการลดเกียรติความเป็นอาจารย์ลง แต่มีอาจารย์บรรจุใหม่คนหนึ่ง
รับอาสาทำให้ด้วยความเต็มใจ ทุกครั้งก่อนที่อาจารย์ผู้อาวุโสจะเข้าสอน
อาจารย์ใหม่ผู้นี้ก็จะเข้าไปรับข้อความแล้วนำมาเขียนไว้บนกระดานให้แล้วเสร็จ
การทำหน้าที่ช่วยเขียนคำศัพท์บนกระดานเป็นผลดีต่ออาจารย์ใหม่
คือทำให้อาจารย์ผู้อาวุโสรักและเห็นใจ
จึงได้แบ่งงานสอนบางบทให้ช่วยสอนนับได้ว่าเป็นอาจารย์คนแรกที่มีอายุน้อยที่สุดที่ได้ทำหน้าที่สอน
ทำให้เป็นที่รู้จักของนักศึกษามากกว่าอาจารย์คนอื่นๆ ต่อมาได้รับการแต่งตั้งให้เป็นอาจารย์ที่ปรึกษาฝ่ายกิจกรรมนักศึกษา
และได้รับความก้าวหน้าในหน้าที่การงานขึ้นอย่างเป็นลำดับ
จนถึงได้เป็นคณบดีและอธิการบดีในที่สุด
จากเรื่องนี้ทำให้ได้ข้อคิดที่ว่า
ผู้ที่ประสบผลสำเร็จและมีความก้าวหน้าในหน้าที่การงานทุกวงการ
ย่อมต้องผ่านพบชีวิตในแนวราบหรือระดับล่างมาก่อน ไม่มีใครที่อยู่ๆ
แล้วจะประสบผลสำเร็จขึ้นมาชนิดที่เข้าทำงานวันแรกก็ได้เป็นใหญ่เป็นโตเลย
แม้บางคนดูเผินๆ แล้วเหมือนจะเป็นเช่นนั้น เช่น สืบทอดตำแหน่งบรรพบุรุษ
แต่พอศึกษาชีวิตของบุคคลประเภทนั้นจริงๆ แล้วจะเห็นได้ว่า
กว่าที่ผู้ใหญ่หรือบิดามารดาจะให้รับตำแหน่งแทนได้นั้น
ก็ต้องผ่านการฝึกฝนหรือมีประสบการณ์ในระดับล่างมาก่อนทั้งสิ้น
ดังนั้น
ผู้ที่อยากประสบผลสำเร็จและมีความก้าวหน้าในหน้าที่การงาน
จะต้องเป็นคนที่มีมานะบากบั่นทุ่มเททั้งแรงกายและแรงใจให้กับงาน ไม่ว่าจะเป็นงานประเภทใดก็ตาม
เมื่อได้รับมอบหมายแล้วจะต้องลงมือทำ ไม่จับจด หรือเกี่ยงงอนว่างานนั้นเหมาะสมกับที่เราเรียนมาหรือไม่
ถ้าเป็นงานสุจริตด้วยแล้วมีโอกาสเมือไร ต้องลงมือทำในทันที
เพราะงานสุจริตทุกชนิดที่ทำลงไปนั้น ถึงแม้อาจจะไม่ได้ผลเร็วทันตาหรือไม่ได้กำไรทุกครั้ง
แต่รับรองได้ว่า จะไม่มีวันขาดทุนอย่างแน่นอน อย่างน้อยที่สุด
คนอื่นก็ต้องเห็นว่าเราเป็นคนที่สู้งาน ไม่ได้เป็นคนที่เกี่ยงงาน
เมื่อคนอื่นเห็นเราเป็นคนสู้งานแล้ว โอกาสดีๆ
อันเป็นปัจจัยแห่งความเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงานก็จะเข้ามาสู่ชีวิตของเรานั่นเอง
............................................