อายุ

                                อายุ แปลว่าเวลาที่ดำรงชีวิตอยู่ เป็นพรข้อที่หนึ่ง ในพร ๔ ประการ คือ อายุ วรรณะ สุขะ และพละ การมีชีวิตอยู่นานๆ นับเป็นสุดยอดความปรารถนาของสรรพสัตว์ทุกหมู่เหล่า ถึงกับยอมสละทรัพย์สละอวัยวะและแม้แต่ทุกสิ่งทุกอย่าง บุคคลที่ต้องการจะมีอายุยืนจึงมีพฤติกรรมที่แตกต่างกัน ซึ่งพอจะแบ่งได้ ๓ พวก คือ

                ๑. พวกบริโภคนิยม คือกลุ่มคนที่เชื่อว่า การกินดี คือการเลือกกินอาหารดีที่ทำให้มีอายุวัฒนะ เช่น อุ้งตีนหมี ดีงู หูฉลาม เป็นต้น และการอยู่ดี เช่น อยู่ในสถานที่ที่มีอากาศบริสุทธิ์ รักษาอารมณ์ให้สดชื่นอยู่เสมอ เป็นต้น

                ๒. พวกอนุมานนิยม คือกลุ่มคนเชื่อว่า การได้ช่วยเหลือชีวิตสัตว์ที่กำลังจะถูกฆ่า ให้รอดพ้นจากความตาย จะส่งผลทำให้ตนมีอายุยืน กลุ่มชนที่มีความเชื่อเช่นนี้ จึงทำพิธีปล่อยนก ปล่อยปลา ปล่อยเต่าบ้าง ไถ่ชีวิตโคกระบือบ้าง

                ๓. พวกพุทธนิยม คือกลุ่มคนที่เชื่อว่า พระพุทธศาสนาสอนว่า ผู้ที่ต้องการจะมีอายุยืน จะต้องไม่ฆ่า ไม่เบียดเบียนชีวิตของผู้อื่น เพราะถ้ามนุษย์ยังฆ่า ยังเบียดเบียนชีวิตของผู้อื่นอยู่แล้ว เขาก็จะได้รับผลแห่งการกระทำเช่นนั้นเป็นเครื่องตอบแทน ตามนัยพุทธภาษิตว่า ยาทิสัง วะปะเต พีชัง ตาทิสัง ละภะเต ผะลัง แปลว่า หว่านพืชเช่นใดไว้ ย่อมได้รับผลเช่นนั้น

                พวกที่ต้องการจะมีอายุยืนทั้ง ๓ กลุ่มตามที่กล่าวมา ย่อมปรากฏให้เห็นในสังคมไทยทุกยุคทุกสมัย โดยเฉพาะข่าวในหน้าหนังสือพิมพ์เกี่ยวกับเรื่องที่ศาลตัดสินประหารชีวิตนักโทษค้ายาเสพติดรายใหญ่ๆ หลายรายก็พอเป็นเครื่องสนับสนุนให้เห็นแนวคิดของกลุ่มพุทธนิยมชัดเจนขึ้นมา เพราะการค้าขายยาเสพติดเป็นการล้างผลาญอายุผู้อื่นให้สั้นลง เมื่อกรรมตามทัน ผู้ค้าขายยาเสพติดเหล่านั้น จึงหมดโอกาสหายใจ

                อย่างไรก็ตาม การมีอายุยืนก็ยังไม่ใช่ผลสูงสุดที่พึงปรารถนา หากไม่มีเป้าหมายว่าจะมีอายุยืนไปเพื่ออะไร พระพุทธศาสนาสอนด้วยว่า อายุยืนนับร้อยปี แต่ถ้าไม่ทำความดีก็ไร้ค่า อายุน้อยเพียงไม่กี่วัน ทำความดีอเนกอนันต์ ก็นับว่าคุ้มค่าที่ได้เกิดมา

.............................................