อริยทรัพย์เจ็ดประการ

                สัตตะ อะริยะธนานิ

                อริยทรัพย์สมบัติอย่างดียิ่ง ควรที่ผู้มีปัญญาจะพากเพียรให้มีอยู่ในจิตสันดานตน พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงรู้แล้วตรัสไว้เจ็ดประการคือ

                สัทธาธะนัง           ศรัทธาเชื่อกรรมที่ทำเป็นบุญเป็นบาป เชื่อความตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า เป็นอริยทรัพย์อย่างหนึ่ง

                สีละธะนัง             ความเว้นทุจริตกายวาจา เป็นอริยทรัพย์อย่างหนึ่ง

                หิริธะนัง                ความละอาย ความเกลียดต่อทุจริตในการกายวาจาใจ ความละอาย ความเกลียดต่อความถึงพร้อมซึ่งบาปอกุศลธรรมทั้งหลาย เป็นอริยทรัพย์อย่างหนึ่ง

                โอตตัปปะธะนัง   ความสะดุ้งต่อบาปทุจริตในกายวาจาใจ ความสะดุ้งหวาดต่อความถึงพร้อมซึ่งบาปอกุศลทั้งหลาย

                สุตะธะนัง             ตั้งใจฟังคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ท่านผู้รู้จริงเห็นจริงจึงตรัสไว้ จำเบื้องต้น จำเบื้องกลาง จำที่สุด เป็นอริยทรัพย์อย่างหนึ่ง

                จาคะธะนัง           ตัดความตระหนี่ให้สิ่งของเป็นทานแก่ผู้อื่นได้ เป็นอริยทรัพย์อย่างหนึ่ง

                ปัญญาธะนัง         ปัญญารู้จักของจริง คือเกิดแล้วแก่ตายไม่เที่ยงเป็นปรกติ เป็นอริยทรัพย์อย่างหนึ่ง

                อริยทรัพย์สมบัติอย่างดียิ่งเจ็ดประการเหล่านี้แล พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่ามีอยู่แก่หญิงชายใด บัณฑิตทั้งหลายกล่าวผู้นั้นว่าเป็นผู้ไม่ยากจน ชีวิตของผู้นั้นไม่เปล่าจากประโยชน์ความดี เพราะเหตุนั้น ผู้มมีปัญญามาระลึกถึงคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลายเป็นอารมณ์อยู่แล้ว พึงประกอบตามศรัทธาและศีลและความเลื่อมใส และปัญญาเห็นธรรมให้ บริบูรณ์ในสันดานของตนเทอญ.

.............................................