ชาวโลกรู้จักแต่การทำการค้าเพื่อเพิ่มทรัพย์สมบัติเก็บไว้ให้บุตรหลาน
แต่ไม่รู้จักสร้างสมบุญบารมีเพื่อให้ความร่มเย็นเป็นสุขแก่บุตรหลานทรัพย์สมบัติเป็นรูปธรรมที่มองเห็น
บุญกุศลเป็นอริยทรัพย์ที่มองไม่เห็น การเก็บทรัพย์สมบัติไว้ให้บุตรหลานก็ไม่แน่วาบุตรหลานจะสามารถรักษาไว้ได้
ถ้าหากบุตรหลานอกตัญญูไม่สืบทอดเจตนารมณ์ รู้แต่ใช้ รู้แต่ผลาญ ไม่ยอมประกออาชีพ
การเก็บสมบัติไว้ให้บุตรหลานมากเกินไปกลับจะเป็นโทษเสียมากกว่า ดังภาษิตว่า “สอนหนึ่งวิชา ดีกว่าให้ทองพันตำลึงแก่ลูก”
ซึ่งเป็นเหมือนการเตือนใจพวกปู่โสมเฝ้าทรัพย์
การสร้างกุศลเพื่อให้บุตรหลานเจริญ
เป็นอริยทรัพย์ที่มองไม่เห็นผู้ที่สร้างสมบุญกุศลย่อมได้บุตรหลานที่ดี ฉลาด และกตัญญู
เป็นเกียรติแก่วงศ์ตระกูล ดังภาษิตว่า “ลูกหลานมีบุญวาสนาของเขาเอง
อย่าเป็นวัวเป็นควายให้ลูกหลาน” ดังนั้น
จงให้ความสำคัญแก่อริยทรัพย์ที่เป็นนามธรรม นั่นคือ “บุญกุศล” ให้จงดี
อนึ่งการทำบุญสร้างกุศล
พึงจำไว้ว่า ปัจจัย เงินทอง หรือสิ่งของที่บริจาค จะต้องได้มาอย่างบริสุทธิ์
ถูกต้อง ไม่เป็นเงินที่ได้มาโดยการประกอบอาชีพต้องห้าม คือ ค้ามนุษย์ ค้าชีวิตสัตว์
ค้าอาวุธ ค้าขายยาพิษ และค้ายาเสพติด
.................................................