กรวดน้ำตอนเย็น

กรวดน้ำตอนเย็น

อุททิสนาธิฐฐานคาถา

หันทะ มะยัง อุททิสสนาธิฏฐานะคาถาโย ภะณามะ เส

                เชิญเถิด เราทั้งหลาย จงสวดคาถาอุทิศและอธิษฐานเถิด

.............................................

บทที่๑

อิมินา ปุญญะกัมเมนะ                      ด้วยบุญนี้อุทิศให้

อุปัชฌายา คุณุตะรา                           อุปัชฌาย์ ผู้เลิศคุณ

อาจะริยูปะการา จะ                            แลอาจารย์ ผู้เกื้อหนุน

มาตา ปิตาจะ ญาตะกา                      ทั้งพ่อแม่ แลปวงญาติ

สุริโย จันทิมา ราชา                           สูรย์จันทร์ แลราชา

คุณะวันตา นะราปิ จะ                       ผู้ทรงคุณ หรือสูงชาติ

พรหมะมารา จะอินทา จะ               พรหมมาร และอินทราช

โลกะปาลา จะ เทวะตา                     ทั้งทวยเทพ และโลกบาล

ยะโม มิตตา มะนุสสา จะ                ยมราช มนุษย์มิตร

มัชฌัตตา เวริกาปิ จะ                         ผู้เป็นกลาง ผู้จ้องผลาญ

สัพเพ สัตตา สุขี โหนตุ                    ขอให้เป็นสุขศานติ์ ทุกถ้วนหน้า อย่าทุกข์ทน

ปุญญานิ ปะกะตานิ เม                     บุญผอง ที่ข้าทำ จงช่วยอำนวย ศุภผล

สุขัง จะ ติวิธัง เทนตุ                          ให้สุข สามอย่างล้น

ชิปปัง ปาเปถะ โว มะตัง                  ให้ลุถึง นิพพานพลัน

(ถ้าหยุดแค่นี้เปลี่ยนเป็น “ให้ลุถึง นิพพานเทอญ”)

บทที่๒

เย เกจิ ขุททะกา ปาณา                      สัตว์เล็ก ทั้งหลายใด

มะหันตาปิ มะยา หะตา                    ทั้งสัตว์ใหญ่ เราห้ำหั่น

เย จาเนเก ปะมาเทนะ                       มิใช่น้อย เพราะเผลอผลัน

กายะวาจามะเนเหวะ                         ทางกายา วาจาจิต

ปัญญัง เม อะนุโมทันตุ                    จงอนุโมทนา กุศล

คัณหันตุ ผะละมุตตะมัง                   ถือเอาผลอันอุกฤษฏ์

เวรา โน เจ ปะมุญจันตุ                     ถ้ามีเวร จงเปลื้องปลิด

สัพพะโทสัง ชะมันตะ เม                อดโทษข้า อย่าผูกไว้

(ถ้าหยุดแค่นี้เปลี่ยนเป็น “อดโทษข้า ทั่วหน้าเทอญ”)

บทที่ ๓

ยังกิญจิ กุสะลัง กัมมัง                       กุศลกรรม อย่างใดหนึ่ง

กัตตัพพัง กิริยัง มะมะ                      เป็นกิจ ซึ่งควรฝักใฝ่

กาเยนะ วาจามะนะสา                      ด้วยกาย วาจา ใจ

ติทะเส สุคะตัง กะตัง                        เราทำแล้ว เพื่อไปสวรรค์

เย สัตตา สัญญิโน อัตถิ                     สัตว์ใด มีสัญญา

เย จะ สัตตา อะสัญญิโน                   หรือหาไม่ เป็นอสัญญ์

กะตัง ปุญญะผะลัง มัยหัง                ผลบุญ ข้าทำนั้น

สัพเพ ภาคี ภะวันตุ เต                      ทุกๆ สัตว์ จงมีส่วน

เย ตัง กะตัง สุวิทิตัง                           สัตว์ใดรู้ ก็เป็นอัน

ทินนั ปุญญะผะลัง มะยา                 ว่าข้าให้ แล้วตามควร

เย จะ ตัตถะ นะ ชานันติ                  สัตว์ใด มิรู้ถ้วน

เทวา คันตวา นิเวทะยุง                     ขอเทพเจ้าจงเล่าขาน

สัพเพ โลกันหิ เย สัตตา                    ปวงสัตว์ในโลกีย์

ชีวันตาหาระเหตุกา                           มีชีวิต ด้วยอาหาร

มะนุญญัง โภชะนัง สัพเพ              จงได้โภชน์สำราญ

ละภันตุ มะมะ เจตะสา                     ตามเจตนา ข้ออาณัติ

(ถ้าหยุดแค่นี้เปลี่ยนเป็น “ตามเจตนา ของข้าเทอญ”)

บทที่ ๔

อิมินา ปุญญะ กัมเมนะ                    ด้วยบุญนี้ ที่เราทำ

อิมินา อุททิเสนะ จะ                         แลอุทิศ ให้ปวงสัตว์

ชิปปาหัง สุละเภ เจวะ                      เราพลันได้ ซึ่งการตัด

ตัณหุปาทานะ เฉทะนัง                    ตัวตัณหา อุปาทาน

เย สันตาเน หินา ธัมมา                    สิ่งชั่ว ในดวงใจ

ยาวะ นิพพานะโต มะมัง                 กว่าเรา จะถึงนิพพาน

นัสสันตุ สัพพะทา เยวะ                   มลายสิ้น จากสันดาน

ยัตถะ ชาโต ภะเว ภะเว                    ทุกๆ ภพ ที่เราเกิด

อุชุจิตตัง สะติปัญญา                         มีจิตตรง และสติ ทั้งปัญญาอันประเสริฐ

สัลเลโข วิริยัมหินา                            พร้อมทั้งความเพียรเลิศ เป็นเครื่องขูด กิเลสหาย

มารา ละภันตุ โนกาสัง                     โอกาส อย่าพึงมี แก่หมู่มา สิ้นทั้งหลาย

กาตุญจะ วิริเยสุ เม                             เป็นช่อง ประทุษร้าย ทำลายล้าง ความเพียรจม

พุทธทิปะวะโร นาโถ                        พระพุทธผู้ บวรนาถ

ธัมโม นาโถ วะรุตตะโม                  พระธรรมที่พึงอุดม

นาโถ ปัจเจกะพุทโธ จะ                   พระปัจเจกะ พุทธสม

สังโฆ นาโถตตะโร มะมัง               ทบพระสงฆ์ ที่พึงผยอง

เตโสตตะมานุภาเวนะ                       ด้วยอานุภาพนั้น

มาโรกาสัง ละภันตุ มา                     ขอหมู่มาร อย่าได้ช่อง

ทะสะปุญญานุภาเวนะ                     ด้วยเดชบุญ ทั้งสิบป้อง

มาโรกาสัง ละภัณตุ มา                     อย่าเปิดโอกาสแก่มารทั้งหลาย (เทอญ)

.............................................