(ทุกเวลาทำวัตรเช้าและเวลาเข้านอน)
หันทะ มะยัง ธัมมะสังเวชปัจจะเวกขะณะปาฐัง
ภะณามะ เส
เชิญเถิด เราทั้งหลาย จงกล่าวคาถาพิจารณาธรรมสังเวชเถิด
.............................................
สัพเพ สังขารา อะนิจจา
สังขาร คือร่างกาย จิตใจ แลรูปธรรม นามธรรม
ทั้งหมด ทั้งสิ้น
มันไม่เที่ยง เกิดขึ้นแล้ว ดับไป มีแล้วหายไป
สัพเพ สังขารา ทุกขา
สังขาร คือร่างกาย จิตใจ แลรูปธรรม นามธรรม
ทั้งหมด ทั้งสิ้น
มันเป็นทุกข์ ทนยาก เพราะเกิดขึ้นแล้ว แก่ เจ็บ
ตายไป
สัพเพ ธัมมา อะนัตตา
สิ่งทั้งหลาย ทั้งปวง ทั้งที่เป็นสังขาร
แลมิใช่สังขาร ทั้งหมด ทั้งสิ้น
ไม่ใช่ตัว ไม่ใช่ตน ไม่ควรถือว่าเรา ว่าของเรา
ว่าตัวว่าตนของเรา
อะธุวัง ชีวิตตัง ชีวิต
เป็นของไม่ยั่งยืน
ธุวัง มะระณัง ความตาย
เป็นของยั่งยืน
อะวัสสัง มะยา มะริตัพพัง อันเรา จะพึงตาย เป็นแท้
มะระณะปะริโยสานัง เม ชีวิตัง ชีวิต ของเรา มีความตาย เป็นที่สุดรอบ
ชีวิตัง เม อะนิยะตัง ความตาย
ของเรา เป็นของเที่ยง
วะตะ ควรที่จะสังเวช
อะยัง กาโย ร่างกายนี้
อะจิรัง มิได้ตั้งอยู่นาน
อะเปตะวิญญาโณ ครั้นปราศจากวิญญาณ
ฉุฑโท อันเขาทิ้งเสียแล้ว
อธิเสสสะติ จักนอนทับ
ปะฐะวิง ซึ่งแผ่นดิน
กะลิงคะรัง อิวะ ประดุจดังว่า
ท่อนไม้ และท่อนฟืน
นิรัตถัง หาประโยชน์มิได้
.............................................