รู้วิชา

รู้อะไรไม่สู้รู้วิชา

                ในอดีตกาล พระโพธิสัตว์เกิดเป็นกวางอาศัยอยู่ในป่า มีบริวารมากมาย วันหนึ่งกวางผู้เป็นน้องสาวพาลูกมาหาแล้วขอให้ช่วยสอนมายากวางหรือศิลปะในการดำเนินชีวิต

                พระโพธิสัตว์รับปากน้องสาว แล้วกำชับกวางผู้เป็นหลาน ให้มีความตั้งใจและขยันหมั่นเพียรในการเรียน กวางผู้เป็นหลานปฏิบัติตามที่ลุงบอกทุกประการ เมื่อมีเวลาว่างแม้กวางตัวอื่นๆ จะวิ่งเล่นซุกซนไปตามเรื่อง แต่ตัวเองจะทบทวนบทเรียนและเอาใจใส่ต่อการเรียนอยู่ตลอดเวลา

                วันหนึ่ง กวางหนุ่มเที่ยวไปในป่าและติดกับดับของนายพราน กวางตัวอื่นๆ ได้ยินเสียงก็ตกใจพากันวิ่งหนีเข้าป่าและไปบอกให้แม่ของกวางหนุ่มทราบ นางกวางตกใจมากจึงรีบไปหาพี่ชายผู้เป็นครูสอนและอ้อนวอนให้ไปช่วยกวางหนุ่มผู้เป็นหลาน

                พระโพธิสัตว์ปลอบน้องสาวไม่ให้ตกใจและเสียขวัญ พร้อมทั้งยืนยันว่ากวางหนุ่มผู้เป็นศิษย์เป็นผู้ตั้งใจ ศึกษาเล่าเรียน มีวิชาความรู้อยู่กับตัว จะต้องเอาตัวรอดได้อย่างแน่นอน

                เรื่องก็เป็นจริงอย่างที่พระโพธิสัตว์ว่า กวางหนุ่มได้ใช้อุบายแสร้งทำเหมือนตาย โดยนอนเหยียดเท้าทั้ง 4 ตะกุยดินและบริเวณรอบๆ ให้กระจุยกระจาย ปล่อยอุจจาระและปัสสาวะให้ไหลออกมาเลอะเทอะ หัวฟุบ ลิ้นห้อย กลั้นลมหายใจให้ตัวพอง ตาเหลือก ขณะเดียวกันก็มีพวกแร้งกาบินมาแอบคอยทีอยู่ใกล้ๆ

                เมื่อนายพรานมาถึงก็ลองใช้นิ้วดีดท้องกวางดู คิดว่ากวางติดกับดังตั้งแต่เช้าจนขึ้นอืดเกือบจะเน่าแล้วจึงแก้เชือกออก แล้วเดินไปเก็บใบไม้มาปูเพื่อเตรียมชำแหละ กวางหนุ่มสบโอกาสจึงรีบลุกขึ้นวิ่งหนีอย่างรวดเร็ว และเอาชีวิตรอดมาได้

                ชากดเรื่องนี้ให้ข้อคิดว่า ผู้ที่ขยันศึกษาเล่าเรียนด้วยความตั้งใจจนมีความรู้เชี่ยวชาญ จะสามารถใช้วิชาและประสบการณ์เอาตัวรอดในยามคับขันได้

............................................