ปฏิทินชีวิต

                ของใช้จำเป็นอย่างหนึ่งที่ขาดไม่ได้เมื่อเปลี่ยนศักราชใหม่ก็คือ ปฏิทิน เพราะเป็นเครื่องมือสำคัญในการปฏิบัติงาน การนัดหมายและการปฏิบัติภารกิจอื่นๆ คำว่า “ปฏิทิน” แปลตามตัวว่า เฉพาะวัน หรือสำหรับวัน แปลโดยความหมายว่า แบบสำหรับดูวันเดือนปี แต่ถ้าจะให้ปีใหม่มีความหมายเพิ่มขึ้นเป็นจุดเริ่มของชีวิตที่ดีขึ้น จะต้องมีแบบไว้เป็นแนวทางปฏิบัติสำหรับชีวิตประจำวัน เพื่อให้เกิดความสุขความเจริญรุ่งเรือง ในด้านสังคม พระพุทธเจ้าทรงวางแบบสำหรับการดำเนินชีวิตที่ดีไว้ ๔ แบบ คือ

                ๑.แบบของการเสียสละ ที่เรียกว่า ทาน คือการให้ รู้จักเอื้อเฟื้อแบ่งปัน ทั้งวัตถุข้าวของความสะดวกสบาย เพื่อสงเคราะห์ยึดเหนี่ยวน้ำใจกันบ้าง เพื่อขัดเกลาและยกระดับจิตใจให้สูงขึ้น

                ๒.แบบของการพูด ท่านสอนให้พูดด้วยปิยวาจา คือพูดสุภาพไพเราะ มีความจริงใจไม่เสแสร้งพูดแล้วเกิดความสบายใจทั้งผู้พูดและผู้ฟัง

                ๓.แบบของการบำเพ็ญประโยชน์ ได้แก่หลัก อัตถจริยา รู้จักอุทิศตนเพื่อประโยชน์ส่วนรวมบางครั้งแม้จะต้องเสียเวลาสำหรับประโยชน์ตนไปบ้าง แต่ก็จำเป็นเพราะตนเองจะได้ประโยชน์หรือเป็นคนมีประโยชน์ก็ต่อเมื่อรู้จักสละประโยชน์ของตนเอง

                ๔.แบบของการวางตัว ได้แก่หลัก สมานัตตตา วางตัวให้เหมาะสมกับฐานะของตน ไม่ก้าวก่ายขัดแย้งหรือผิดต่อกาลเทศะ

                แบบสำหรับดูวันเดือนปีหรือปฏิทินประจำปีที่มีอยู่ จะบอกได้เพียงวันเวลา แต่วันเวลาที่เรารู้แล้วนั้น จะดีหรือเลวและนำพาชีวิตให้เป็นอย่างไร ย่อมขึ้นอยู่กับแบบสำหรับดำเนินชีวิตอีกทีหนึ่ง ทุกคนจึงควรมีปฏิทินประจำชีวิตคือแบบแผนที่ดีงาม ไว้เป็นเครื่องกำกับตรวจสอบตัวเองเสมอ อย่างน้อยก็ สี่แบบดังกล่าว

............................................