บารมีไม่ถึง

                มีเรื่องกล่าวขานว่า บุคคลผู้นั้น ผู้นี้แต่เดิมเป็นคนมีสุขภาพพลานามัยสมบูรณ์แข็งแรงดี พอได้ลาภก้อนโตหรือได้รับเลื่อนยศเลื่อนตำแหน่งสูงขึ้นไม่นานนัก เกิดเจ็บป่วย สามวันดี สี่วันไข้ บ้างก็ถึงกับล้มหมอนนอนเสื่อ หรือถึงขั้นเสียชีวิตเลยก็มี ก็มักถูกวิพากษ์วิจารณ์กันว่าเป็นเพราะแพ้ภัยตนเอง เป็นทุกขลาภ พระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรก ไม่ดูเลิกยามตอนเข้ารับตำแหน่ง หรือเป็นเพราะบารมีไม่ถึง จึงมีข้อสงสัยว่าข้อเท็จจริงเป็นอย่างไรกันแน่

                ในทางพระพุทธศาสนามีหลักอยู่ว่า บรรดาเรื่องราวหรือเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นในโลกนี้ไม่มีเรื่องใดที่เกิดขึ้นโดยบังเอิญ หากแต่เป็นไปตามเหตุตามปัจจัยและมีที่ไปที่มา ปัญหาอยู่ตรงที่ว่าจะสามารถสืบสาวให้ถึงสาเหตุหรือมองย้อนไปตลอดสายของเรื่องนั้นๆ ได้หรือไม่เท่านั้น

                สำหรับลาภยศ ตามที่โลกนิยมจะมีข้อแม้หรือกฎเกณฑ์ ระเบียบข้อบังคับ ต่างๆ รองรับอยู่ ใครก็ตามที่มีคุณสมบัติถูกต้องครบถ้วนตามเกณฑ์ที่กำหนดไว้ ก็ย่อมมีสิทธิอันชอบธรรมที่จะได้หรืออยู่ในฐานะตำแหน่งนั้นได้ และถ้าเป็นไปตามคำกล่าวที่ว่า นายดึง ลูกน้องดัน คนเสมอกันสนับสนุน ด้วยแล้ว ก็ยิ่งจะเป็นเรื่องง่าย แต่ในทางพระพุทธศาสนาสอนว่า มีความรู้ดี มีความสามารถดี มีคุณสมบัติตามเกณฑ์ที่กำหนด เท่านั้นยังไม่เพียงพอ จะต้องมีความประพฤติดีงามรวมอยู่ด้วย ความประพฤติดีงามดังกล่าวมิได้หมายเฉพาะความดีงามในชาตินี้เท่านั้น ยังรวมถึงความประพฤติดีงามที่เรียกว่า ปุพเพกตปุญญตา คือความเป็นผู้ได้เคยทำความดีงามหรือทำบุญมาแต่ชาติปางก่อน จึงจะไม่มีปัญหาและอุปสรรคใดๆ มาขัดขวาง

                ดังนั้น ก่อนที่อยากจะได้หรืออยากจะเป็นอะไร ควรระลึกไว้เสมอว่า ความรู้ ความสามารถ ที่เรียกว่าศักยภาพ และคุณความดีหรือบุญบารมี เรามีพอหรือยัง ถ้าแม้นว่าความรู้ก็ดี ความสามารถก็มาก แต่ยังไม่ได้ตามที่คาดหวังไว้ก็ขอให้คิดเสียว่า บารมียังไม่ถึง เพราะถ้ายังฝืนได้หรือฝืนเป็นโดยที่ยังไม่ถึงเวลาอันสมควรได้ อาจจะแพ้ภัยตนเอง ทำให้เสียใจไปตลอดชีวิตก็ได้

........................................