วันเสาร์ที่ 14 มิถุนายน พ.ศ. 2557

ผัวแก้ว


                คำว่า “แก้ว” มาจากบาลีว่า “รัตนะ” รัตนะ ที่สำคัญ ๙ ประการ ที่เรียกว่า นพรัตน์ ได้แก่ เพชรน้ำดี มณีน้ำแดง เขียวใสแสงมรกต เหลืองสดใสบุษราคัม แดงแก่ก่ำโกเมนเอก สีหมอกเมฆนิลกาล มุกดาหารหมอกมัว แดงสลัวเพทาย สังวาลสายไพฑูรย์
                คนดีเรามักยกย่องว่าเป็นแก้ว ถ้าเป็นชายก็เรียกว่า “บุรุษรัตน์” คือชายแก้ว ถ้าเป็นหญิงก็เรียกว่า “นารีรัตน์” คือนางแก้ว ความดีที่จะทำให้คนเป็นแก้วได้นั้น ท่านให้ดูที่การปฏิบัติหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายของบุคคลนั้นๆ คือ ถ้าสามารถปฏิบัติหน้าที่ได้สมบูรณ์ ไม่บกพร่อง ก็ชื่อว่าเป็นคนแก้ว ชาย หญิง เมื่อได้ตกลงใจเป็นคู่ครองกันแล้ว ฝ่ายชายผู้ปฏิบัติหน้าที่สามี ได้อย่าสมบูรณ์ ดังต่อไปนี้เรียกว่า “ผัวแก้ว” คือ
                ๑. ยกย่องภรรยาของตน ว่าเป็นภรรยาที่แท้จริง เป็นยอดมิตรของตน การใช้กิริยาวาจาต่อภรรยาก็มีแต่ความละมุนละม่อมตลอดเวลา ทั้งเชิดชูให้ปรากฏในสังคมร่วมกับตนเสอม
                ๒. ไม่ดูหมิ่นหญิงที่เป็นภรรยาตน ไม่ว่าในกรณีใดๆ เช่น เรื่องฐานะ ตระกูล การศึกษา หรือสติปัญญา เห็นใจหญิงผู้ที่ตนได้เป็นภรรยาแล้วว่าเป็นผู้ร่วมสุขร่วมทุกข์ มีความสำคัญในฐานะเป็นแม่บ้าน แม่เรือน
                ๓. ไม่ประพฤตินอกใจภรรยา สำหรับผู้หญิงแล้วไม่มีอะไรที่จะเป็นทุกข์หนักและเดือดร้อนใจเท่ากับสามีนอกใจไปรักหญิงอื่น หรือได้หญิงอื่นมาเป็นภรรยา
                ๔. มอบความเป็นใหญ่ในบ้านให้ภรรยา กิจการในบ้านในเรือนให้ภรรยาเป็นผู้จัดการ ตามแต่จะเห็นงาม ให้ความไว้วางใจในการเก็บรักษา ดูแลทรัพย์สมบัติที่สามีหามาได้
                ๕. ให้เครื่องแต่งตัวแก่ภรรยา ตามสมควรแก่โอกาสและตามสมควรแก่ฐานะ เป็นการแสดงออกถึงความรัก ความเอาใจใส่ต่อภรรยา มีคำกล่าวไว้ว่า “ดูอัธยาศัยผัว ดูเครื่องแต่งตัวของเมีย” สามีจึงไม่ควรเพิกเฉยดูดายในเรื่องนี้  มีบทกลอนที่กล่าวถึง “ผัวแก้ว” ดังนี้
                                                สามีดีมีห้าท่านว่าไว้            หนึ่งเอาใจยกย่องประคองขวัญ
                                สองไม่ดูถูกภรรยาให้จาบัลย์             สามผูกพันไม่นอกใจจนวายวาง
                                สี่มอบความเป็นใหญ่ให้สายสมร     ห้าให้อาภรณ์ประดับสำหรับร่าง
                                สมบัติห้านี้มีครบจบไม่จาง               เป็นเยี่ยงอย่างยอดสามีดีนักเอย.

...................................