คำว่า “ขาว”
พจนานุกรรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พุทธศักราช ๒๕๒๖ ให้ความหมายว่า
สีอย่างสำลีและว่าโดยปริยายหมายความว่า “แจ่มแจ้ง สะอาดบริสุทธิ์ ปราศจากมลทิน”
คำว่า “ขาว” ยังหมายถึง คุณความดีความโปร่งใส ความสุจริต และศีลธรรมอันดีงามอื่นๆ
ด้วย
ปัจจุบันสังคมไทยทั้งภาครัฐและภาคเอกชน
ให้ความสำคัญเกี่ยวกับเรื่องของ “สีขาว”
กันมากโดยจัดโครงการที่เกี่ยวข้องกับสีขาวกันขึ้นหลายโครงการ เช่น ถนนสีขาว
โรงเรียนสีขาว พื้นที่สีขาว เป็นต้น
โดยมีวัตถุประสงค์ในแต่ละโครงการที่แตกต่างกันตามแต่จะกำหนดให้สอดคล้องกับชื่อของโครงการ
เช่นให้ถนนมีความปลอดภัย ไร้อุบัติเหตุ ฯลฯ ให้โรงเรียนปลอดจากการซื้อขาย
และการเสพสิ่งเสพติดให้โทษ ฯลฯ สีขาวที่ปรากฏบนผืนธงไตรรงค์ของชาติไทยนั้นหมายถึง
ศาสนา คุณค่าของสีขาวบนผืนธงจึงหมายถึง ศาสนา ความสะอาด ความบริสุทธิ์ ความสุจริต
ฯลฯ นั่นเอง
พระพุทธศาสนามีหลักคำสอนโดยย่อ
๓ ประการ คือ การไม่ทำชั่ว การทำความดี และการทำจิตให้สะอาดบริสุทธิ์
จิตของเรามักถูกกิเลส
คือ โลภะ โทสะ โมหะ ครอบงำ ทำให้จิตสกปรกข่มมัวเศร้าหมองอยู่เสมอ
จะฟอกจิตให้บริสุทธิ์สะอาด ปราศจากกิเลสได้ ด้วยการให้ทาน คือ สละสิ่งของช่วยเหลือสงเคราะห์ผู้เดือดร้อนและผู้ตกทุกข์ได้ยาก
รักษาศีล
คือควบคุมกายและวาจาให้เรียบร้อยปกติได้ดังกล่าวนี้จิตของเราก็จะขาวบริสุทธิ์สะอาด
ปราศจากกิเลส อันเป็นเป้าหมายสูงสุดของพระพุทธศาสนา
ดังนั้น
เราจึงควรสร้าง “สีขาว” อันเป็นสีบริสุทธิ์ให้ปรากฏในจิตของตนอยู่เสมอๆ
.....................................