เหนือกว่าชื่อ

                คนเราล้วนต้องการสิ่งที่ดีในชีวิตเริ่มตั้งแต่ชื่อที่ใช้เรียกขานตัวเอง โดยเรื่องลักษณะนี้มีมานานแล้ว   ในสังคมมนุษย์ปัจจุบันมีผู้ให้ความสำคัญกับการใช้ชื่อมากขึ้น เห็นได้จากการตั้งชื่อ หรือเปลี่ยนชื่อที่สื่อความหมายในทางสิริมงคล และมีความไพเราะเสนาะหู

                ครั้งพุทธกาล มีครอบครัวหนึ่งตั้งชื่อลูกว่า อหิงสกะ แปลว่าผู้ไม่เบียดเบียนใคร เพื่อให้ลูกของตนเป็นเด็กดีไม่ใจดำอำมหิต หลังจากนั้นก็ตั้งใจเลี้ยงดูลูกด้วยความรัก และส่งเข้าสถานศึกษาที่มีชื่อที่สุดในครั้งนั้น อหิงสกะก็เป็นเด็กดี ใฝ่รู้ใฝ่เรียน รักสงบ มีความกตัญญู ว่านอนสอนง่าย เป็นที่โปรดปรานของอาจารย์จนพวกศิษย์ที่มีใจริษยาทนไม่ได้ หาทางยุให้อาจารย์กำจัดให้พ้นไปจากสำนัก โดยการหลอกให้ไปฆ่าคนให้ครบหนึ่งพันคนแล้วจึงจะบอกมนต์วิเศษให้ อหิงสกะ จึงเริ่มฆ่าคน เมื่อฆ่าคนได้ก็ตัดนิ้วมือมาร้อยเป็นพวงห้อยคอไว้กันลืม จนคนทั้งหลายพากันขนานนามว่า องคุลิมาล แปลว่า มีนิ้วมือเป็นพวงมาลัย กระทั่งวันหนึ่งพระศาสดาเสด็จไปโปรด เขาจึงสำนึกในความผิดกลับตัวเสียใหม่ เลิกฆ่า เลิกเบียดเบียนคนอื่นอย่างเด็ดขาด และขอบวชในพระพุทธศาสนา จนได้บรรลุธรรมในที่สุด

                ในทัศนะทางศาสนา สิ่งที่ก่อให้เกิดสิริมงคลจริงๆ ก็คือการประพฤติปฏิบัติ ส่วนชื่อถึงจะเป็นนิมิตหมายที่ดีอย่างหนึ่ง แต่ก็ไม่ดีถึงขั้นไปฝืนผลของการกระทำได้ เหมือนคนจน ถึงจะเปลี่ยนชื่อเป็นรวย ไม่ว่ารวยธรรมดา รวยมาก หรือรวยไม่เลิก แต่ถ้าเกียจคร้าน หรือมั่วอบายมุข ก็ต้องจนอยู่วันยังค่ำ แต่การกระทำในสิ่งที่ดีงาม จะเป็นมงคล และเป็นเสน่ห์แก่ตัวเองได้จริง ไม่ว่าเขาจะมีชื่อเสียงเรียงนามอย่างไรก็ตาม

......................................