ธรรมะจากต้นไม้

     เป็นที่ทราบกันว่า ต้นไม้เป็นปัจจัยสำคัญที่ช่วยทำให้ดินฟ้าอากาศและสภาวะแวดล้อมเป็นไปโดยปกติ ไม่วิปริตผิดเพี้ยน นอกจากนี้ ความเป็นไปของต้นไม้ ยังสะท้อนให้เห็นคุณค่าทางจริยธรรมสำหรับมนุษย์ด้วย คือ 

        ๑. เป็นครูของชีวิต ต้นไม้เมื่อกิ่งก้านหนึ่งถูกตัดออกไปก็มีกิ่งก้านใหม่สร้างขึ้นมา เมื่อร้อนแล้งก็ทิ้งใบร่วงหล่น เป็นการประหยัดน้ำและอาหาร เมื่อฝนตกก็งอกงามเติบโตและยังมีลักษณะอีกหลายอย่างที่ต้นไม้แสดงออกถึงการปรับตัวให้อยู่รอดได้ตามธรรมชาติ การปรับตัวของต้นไม้จึงให้ข้อคิดกับมนุษย์ในเรื่องการต่อสู้และปรับตัว

       ๒. เป็นผู้ให้ เริ่มตั้งแต่ให้ดอกผลเป็นอาหารของมนุษย์และสัตว์ ให้อากาศที่บริสุทธิ์ ให้ร่มเงาเป็นที่พักอาศัย ไปจนถึงให้ความสมดุลแก่ธรรมชาติซึ่งเป็นคุณใหญ่หลวงแก่สิ่งมีชีวิตทั้งหลาย จนที่สุดแม้เนื้อไม้อันเป็นต้นของไม้นั่นเองก็ยังให้ประโยชน์ในการสร้างบ้านเรือนและข้าวของเครื่องใช้อีกมากมาย 

        ในแง่ความเป็นครู ต้นไม้ให้ข้อคิดหลายอย่างเกี่ยวกับการปรับตัว ในแง่ความเป็นผู้ให้ ต้นไม้ให้โดยไม่จำกัดปริมาณ ให้โดยไม่เลือกว่าใครบ้างจะเป็นผู้รับ อย่างไรก็ตาม ต้นไม้นั้นหากมองเฉย ๆ ไม่ได้คิดอะไรก็จะเห็นแค่ต้นไม้ กิ่งไม้ หรือใบไม้ แต่ถ้ามองความเป็นไปทั้งหมดของมัน ก็จะเห็นพลังแห่งประโยชน์และคุณค่าอันมหาศาลของต้นไม้ที่มีให้แก่โลก และถ้ามองให้สัมพันธ์กับชีวิตของมนุษย์ ก็จะเห็นความหมายในเชิงจริยธรรมว่า ในฐานะของมนุษย์ที่คิดเป็น เราควรจะต้องทำอย่างไร