ชาวโลกรู้จักแต่ทำการค้า เพื่อเพิ่มทรัพย์สมบัติเก็บไว้ให้บุตรหลานไม่รู้จักสร้างสมบุญบารมี เพื่อให้ความร่มเย็นเป็นสุขแก่บุตรหลาน ทรัพย์สมบัติเป็นรูปธรรมที่มองเห็น บุญกุศลเป็นอริยทรัพย์ที่มองไม่เห็น การเก็บทรัพย์สมบัติไว้ให้บุตรหลาน ก็ไม่แน่ว่าบุตรหลานจะสามารถรักษาไว้ได้ถ้าหากบุตรหลานอกตัญญู ไม่สืบทอดเจตนารมณ์ รู้แต่ใช้ รู้แต่ผลาญ ไม่ยอมประกอบอาชีพ การเก็บสมบัติไว้ให้บุตรหลานมากเกินไป กลับจะเป็นโทษแก่บุตรหลาน ภาษิตว่า “สอนลูกหนึ่งวิชา ดีกว่าให้ทองพันตำลึงแก่ลูก” ซึ่งเป็นการเตือนใจพวกปู่โสมเฝ้าทรัพย์
การสร้างกุศลเพื่อให้บุตรหลานเจริญ เป็นอริยทรัพย์ที่มองไม่เห็นผู้ที่สร้างสมบุญกุศลย่อมได้บุตรหลานที่ดี ฉลาด และกตัญญู เป็นเกียรติแก่วงศ์ตระกูล ภาษิตกล่าวว่า “ลูกหลานมีบุญวาสนาของเขาเองอย่าเป็นวัวควายให้ลูกหลาน” ดังนั้นจงให้ความสำคัญแก่อริยทรัพย์ที่เป็นนามธรรมคือ บุญกุศล
อนึ่งการทำบุญสร้างกุศล พึงจำไว้ว่าปัจจัยเงินทอง หรือสิ่งของที่บริจาคจะต้องได้มาอย่างบริสุทธิ์ ถูกต้องไม่เป็นเงินที่ได้มาโดยการประกอบอาชีพต้องห้าม ดังนี้
๑. ค้าขายมนุษย์
๒. ค้าขายสัตว์มีชีวิต
๓. ค้าขายอาวุธ เครื่องมือฆ่าประหัตประหาร
๔. ค้าขายยาพิษ
๕. ค้าขายยาเสพติด ของมึนเมาอันทำลายสติและชีวิต
“มิจฉาวณิชชา” การค้าขาย ๕ อย่างนี้ พระพุทธองค์ทรงบัญญัติมิให้อุบาสก อุบาสิกา กระทำโดยเด็ดขาด
