สำนึกถึงวันเกิด

                        งานวันเกิด                  ยิ่งใหญ่                        ใครคนนั้น

                                      ฉลองกัน                                  ในกลุ่ม                        ผู้ลุ่มหลง

                                      หลงลาภยศ                              สรรเสริญ                    เพลินทะนง

                                      วัดเกิดส่ง                                  ชีพสั้น                         เร่งวันตาย

                                                  อีกมุมหนึ่ง                  ซึ่งเหงา                       น่าเศร้าแท้

                                      หญิงแก่ๆ                                 นั่งหงอย                     และคอยหาย

                                      โอ้วันนั้น                                 เป็นวัน                        อันตราย

                                      แม่คลอด                                  สายโลหิต                   แทบปลิดชนม์

                                                  วันเกิดลูก                    เกือบคล้าย                  วันตายแม่

                                      เจ็บท้องแท้                              เท่าไหร่                       มิได้บ่น

                                      กว่าอุ้มท้อง                              กว่าจะคลอด               รอดเป็นคน

                                      เติบโตจน                                 บัดนี้                             นี่เพราะใคร

                                                  แม่เจ็บเจียน                ขาดใจ                          ในวันนั้น

                                      กลับเป็นวัน                             ลูกฉลอง                      กันผ่องใส

                                      ได้ชีวิต                                      แล้วก็หลง                   ระเริงใจ

                                      ลืมผู้ให้                                     ชีวิต                              อนิจจา

                                                  ไฉนจึง                         เรียกกัน                       ว่า “วันเกิด”

                                      วันผู้ให้                                     กำเนิด                          จะถูกกว่า

                                      คำอวยพร                                 ที่เขียน                         ควรเปลี่ยนมา

                                      ให้มารดา                                 คุณเป็นสุข                  จึงถูกแท้

                                                  เลิกจัดงาน                   วันเกิด                         กันเถิดนะ

                                      ควรที่จะ                                   คุกเข่า                          กราบเท้าแม่

                                      ระลึกถึง                                   พระคุณ                       อบอุ่นแด

                                      อย่ามัวแต่                                 จัดงาน                         ประจานตัว

********************

โลกรอดเพราะกตัญญู

                                                อันบุคคล กตัญญู รู้คุณโลก

                                อุปโภค บริโภค มีให้หลาย

                                ข้าวหรือเกลือ ผักหรือหญ้า ปลาหรือไม้ ฯลฯ

                                รู้จักใช้ อย่าทำลาย ให้หายไปฯ

                                               อนึ่ง คน ต่อคน ทุกคนนี้

                                ล้วนแต่มี คุณต่อกัน นั้นไฉน

                                ดูให้ดี มองให้เห็น เช่นนั้นไซร้

                                โลกรอดได้ เพราะกตัญญู รู้คุณกัน

                                               ประเทศชาติ ศาสนา มหากษัตริย์

                                รวมเป็นอัต-ตภาพไทย ใหญ่มหันต์

                                รอดมาได้ เพราะรักใคร่ อย่างผูกพัน

                                เพราะกตัญญูมี ที่ใจเอยฯ

********************

พระคุณแม่

                                                   แม่สละสวย                สละสาว                      คราวอุ้มท้อง

                                      แม่ไม่ร้อง                                แม่ไม่บ่น                    ไม่ทนได้

                                      แม่เฝ้าถนอม                           จนครรภ์แก่                แม่เต็มใจ

                                      จะหาใคร                                 เหมือนแม่                  แพ้ทุกคน

                                      ครบสิบเดือน                           เคลื่อนคลอด              รอดชีวิต

                                      แม่ใกล้ชิด                                ลูกน้อย                        คอยฝึกฝน

                                      แม่ลำบาก                                 อย่างไร                        ใจแม่ทน

                                      สายเลือดข้น                            เต้าแม่กลั่น                 ปันลูกกิน

                                      แม่ป้องริ้น                               ป้องไร                         มิให้ผ่าน

                                      แม่สงสาร                                ห่วงลูกยา                    กว่าทรัพย์สิน

                                      แม่เห่กล่อม                             ยามนิทรา                   เป็นอาจิณ

                                      แม่ไม่ผิน                                  แม่ไม่ผัน                     ทุกวันมา

                                      ยามลูกสุข                                แม่สุขสม                    อารมณ์ชื่น

                                      ยามลูกขื่น                                แม่ขม                          ระทมกว่า

                                      ยามลูกไข้                                 แม่อดนอน                 ร้อนอุรา

                                      ยามลูกยา                                  อับโชค                        แม่โศกใจ

                                      คราลูกหิว                                 แม่หิวกว่า                   น้ำตาร่วง

                                      แม่เป็นห่วง                             ดิ้นรนหา                     เอามาให้

                                      แม้แม่อด                                  หมดข้าวปลา              ไม่ว่าไร

                                      แม่สละได้                                ลูกอิ่มแปร้                   แม่ทนเอา

                                      ใครไหนเล่า                             เฝ้าอบรม                     บ่มนิสัย

                                      แม้เติบใหญ่                             ไม่ท้อถอย                   คอยนั่งเฝ้า

                                      พระคุณเลิศ                             ลูกโศกศัลย์                 ช่วยบรรเทา

                                      ใครไหนเล่า                             รักมั่นแท้                     แม่ฉันเอง..

********************

สำนึกพระคุณแม่

                                                   พระคุณแม่                  เลิศฟ้า                          มหาสมุทร

                                      พระคุณแม่                              สูงสุด                           มหาศาล

                                      พระคุณแม่                              เลิศกว่า                        สุธาธาร

                                      ใครจะปาน                              แม่ฉัน                          นั้นไม่มี

             อันพระคุณใครใครในพิภพ                          ยังรู้จบแจ้งคำมาพร่ำขาน

แม่และพ่อมีคุณต่อบุตรสดประมาณ                        ขอกราบกรานระลึกถึงซึ้งพระคุณ

เจ้าข้าเอ๋ยใครหนอใครให้กำเนิด                               จึงก่อเกิดเติบใหญ่ด้วยไออุ่น

ทั้งกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกมาด้วยการุณ                        ช่วยค้ำจุนจนรอดพ้นเป็นคนมา

             ถึงลำบากร่างกายใจห่วงลูก                           ด้วยพันผูกดวงใจให้ห่วงหา

หัวอกใครจะอุ่นเท่าอีกเล่านา                                    คอยปลอบเช็ดน้ำตาคราระทม

เป็นแดนใจใสสะอาดปราศกิเลส                              เป็นสรรเพชญ์ของบุตรพิสุทธิ์สม

ความรักเปี่ยมเมตตาน่านิยม                                      ประดุจลมโชยเย็นใครเห็นดี

             หอบสังขารทำงานเลี้ยงลูกน้อย                   เกรงจะด้วยใจทรามต่ำศักดิ์ศรี

จึงส่งให้ได้ศึกษาวิชามี                                               ให้ได้ดีกว่าแม่พ่อหวังรอคอย

เหมือนนกกาหาเหยื่อมาเผื่อลูก                                เปรอความสุขหาทรัพย์ไว้ให้ใช้สอย

ยามไกลพรากจากอุราตั้งตาคอย                                ใจละห้อยคอยสะอื้นขื่นขมทรวง

             กว่าลูกลูกจะสำนึกพระคุณท่าน                   ช่างเนิ่นนานบ้างชีวาลาลับล่วง

บ้างก็ป่วยจนแทบสิ้นแดดวง                                     ลึกจึงห่วงเอาใจใส่ในกายา

อย่ารอให้ใกล้ตายจึงกรายใกล้                                   เป็นศพไปจงรู้บุญคุณท่านหนา

ยามท่านอยู่ควรรู้ชัดสร้างศรัทธา                              ตอบแทนคุณมารดาบิดาเอย

             ขอน้อมนอบหมอบกราบแท้พระแม่แก้ว   สำนึกแล้วความเลวเคยเหลวไหล

ลูกซึ้งแล้วแนววิถีที่เป็นไป                                         แม่ช้ำใจเพราะลูกมาจนชาชิน

ลูกสร้างกรรมทำบาปกราบเท้าแม่                            ซึ้งใจแท้แม่อภัยให้หมดสิ้น

น้ำตาแม่แต่ละหยดที่รดริน                                        ลูกถวิลดังน้ำกรด รดหัวใจ

             ลูกขอบวชแทนพระคุณคุณแม่แล้ว             ร่มโพธิ์แก้ว โพธิ์ทองของลูกเอ๋ย

อันกุศลผลบุญที่คุ้นเคย                                               ขอชดเชยคุณแม่พลันกตัญญู

********************

อานิสงส์การมีความกตัญญู

         1. ทำให้รักษาคุณความดีเดิมไว้ได้

         2. ทำให้สร้างคุณความดีใหม่เพิ่มได้อีก

         3. ทำให้เกิดหิริโอตตัปปะ

         4. ทำให้เกิดขันติ

         5. ทำให้จิตใจผ่องใส มองโลกในแง่ดี

         6. ทำให้เป็นคนน่ารัก น่าเอ็นดู

         7. ทำให้มนุษย์และเทวดาอยากช่วยเหลือ

         8. ทำให้เป็นที่สรรเสริญของบัณฑิต

         9. ทำให้เป็นที่น่าคบหาของคนดี

         10. ทำให้บรรลุมรรคผลนิพพานได้โดยง่าย

********************

นิมิตุตํ สาธุรูปานํ กตญญูกตเวทิตา

ความเป็นผู้รู้จักบุญคุณของทุกสิ่ง และทำตอบแทน เป็นนิมิตเครื่องหมายของคนดี

.....

การถนอมดวงใจแม่

การถนอมดวงใจแม่ สิบประการ

         ลูกที่ดีมีหัวใจแบ่งให้แม่                                             ต้องดูแลเลี้ยงดูชูใจท่าน

เพียงแต่ลูกถามไถให้ชื่นบาน                                             ด้วยคำหวานก็แสนสุดสบายใจ

ต้องรักษาความดีไม่มีพร่อง                                                และยังต้องเพิ่มความดีที่สดใส

มีหิริโอตตัปปะชนะภัย                                                        รู้สึกความละอายในสิ่งทราม

ต้องรู้จักอดกลั้นและอดทน                                                 ต้องเป็นคนจิตผ่องใสไม่เกรงขาม

ต้องน่ารักน่าเอ็ดดูทุกโมงยาม                                            เป็นคนงามทั้งกิริยาและน้ำใจ

ทั้งมนุษย์เทวดาอยากช่วยเหลือ                                          อยากจุนเจือให้เป็นสุขทุกสมัย

ทั้งบัณฑิตสรรเสริญเจริญใจ                                               อยู่แห่งใดใครก็อยากผูกสัมพันธ์

ผลสุดท้ายอาจได้ถึงมรรคผล                                               บรรลุจนนิพพานเมื่อดับขันธ์

จบคุณงามความดีที่รำพัน                                                    ได้ช่วยกันสรรเสริญลูกคนดี

********************

มีมาร – ไม่มีมาร

         มารไม่มี             บารมี                     ยิ่งไม่แก่

จะมีแต่                        ถอยถด                   หมดความหมาย

ไม่มีพลัง                     สร้างวิบาก            ให้มากมาย

หรือสอบไล่                ให้เรา                     เข้าใจตัว

         มารยิ่งมี             บารมี                     ยิ่งแก่กล้า

ยิ่งรุดหน้า                   สามารถ                 ในธรรมทั่ว

สร้างวิบาก                  ได้มากมาย            ไม่เนียนัว

ให้ดอกบัว                   เบ่งบาน                 สะท้านสะเทือนฯ

         แล้วประหัด       ประหารมาร้าย    ใต้ตายเตียน

ได้แนบเนียน             ไม่มี                       อะไรเหมือน

เมือมารมี                    ก็เหมือนมาร        มาตักเตือน

ให้พบเงื่อน                งำกล้า                    ฆ่ามารเองฯ

                                                                     พุทธทาส ภิกขุ 

********************

บุญกุศล คือ อริยทรัพย์

                ชาวโลกรู้จักแต่การทำการค้าเพื่อเพิ่มทรัพย์สมบัติเก็บไว้ให้บุตรหลาน แต่ไม่รู้จักสร้างสมบุญบารมีเพื่อให้ความร่มเย็นเป็นสุขแก่บุตรหลานทรัพย์สมบัติเป็นรูปธรรมที่มองเห็น บุญกุศลเป็นอริยทรัพย์ที่มองไม่เห็น การเก็บทรัพย์สมบัติไว้ให้บุตรหลานก็ไม่แน่วาบุตรหลานจะสามารถรักษาไว้ได้ ถ้าหากบุตรหลานอกตัญญูไม่สืบทอดเจตนารมณ์ รู้แต่ใช้ รู้แต่ผลาญ ไม่ยอมประกออาชีพ การเก็บสมบัติไว้ให้บุตรหลานมากเกินไปกลับจะเป็นโทษเสียมากกว่า ดังภาษิตว่า  “สอนหนึ่งวิชา ดีกว่าให้ทองพันตำลึงแก่ลูก” ซึ่งเป็นเหมือนการเตือนใจพวกปู่โสมเฝ้าทรัพย์

                การสร้างกุศลเพื่อให้บุตรหลานเจริญ เป็นอริยทรัพย์ที่มองไม่เห็นผู้ที่สร้างสมบุญกุศลย่อมได้บุตรหลานที่ดี ฉลาด และกตัญญู เป็นเกียรติแก่วงศ์ตระกูล ดังภาษิตว่า “ลูกหลานมีบุญวาสนาของเขาเอง อย่าเป็นวัวเป็นควายให้ลูกหลาน” ดังนั้น จงให้ความสำคัญแก่อริยทรัพย์ที่เป็นนามธรรม นั่นคือ “บุญกุศล” ให้จงดี

                อนึ่งการทำบุญสร้างกุศล พึงจำไว้ว่า ปัจจัย เงินทอง หรือสิ่งของที่บริจาค จะต้องได้มาอย่างบริสุทธิ์ ถูกต้อง ไม่เป็นเงินที่ได้มาโดยการประกอบอาชีพต้องห้าม คือ ค้ามนุษย์ ค้าชีวิตสัตว์ ค้าอาวุธ ค้าขายยาพิษ และค้ายาเสพติด

.................................................

คำอธิษฐานและอุทิศก่อนนอน

                ด้วยบุญกรรมที่ข้าพเจ้าได้กระทำมาในวันนี้ ขออุทิศให้บิดามารดา และผู้มีพระคุณทุกท่าน ให้สรรพสัตว์ทุกชีวิต ให้เจ้ากรรมนายเวรทุกตัวตน ให้เทพเจ้าทุกชั้นฟ้า

                ข้าพเจ้าขออธิษฐานว่า บุญบารมีใดๆ ที่ข้าพเจ้าได้บำเพ็ญมาตั้งแต่ต้นจนถึงทุกวันนี้ ขอจงเป็นปัจจัยให้ข้าพเจ้าอย่าทำชั่ว กระทำแต่ความดี พยายามทำดวงจิตให้หมดจดจากเครื่องเศร้าหมอง ขอให้ห่างไกลจากคนชั่ว ได้สมาคมกับคนดีมีศีลธรรม ขอให้ข้าพเจ้าตั้งอยู่ในความไม่ประมาท ขยันหมั่นสร้างบารมีสิบ จนเข้าถึงนิพพานเทอญ

********************

ตั้งความอธิษฐาน

สุโข ปัญญัสสะ อุจจะโย

                ขอเดชะผลานิสงส์กุศลที่ข้าพเจ้าได้กระทำ...... และสิ่งของต่างๆ เหล่านี้

                ข้าพาเจ้าขอตั้งความปรารถนา ในปัจจุบันนี้ และอนาคตกาล เบื้องหน้าดังนี้

                            เมื่อก่อนข้าจะดับจิต                  ขอให้คิดได้

                ขอให้เทพไทจงเล็งเห็น                        เป็นพยาน

                ขอให้พบดวงแก้ว                                  ขอให้แคล้วบ่วงมาร

                ขอให้พบพระอรหันต์                           ตัดกิเลส

                ข้ามเขตแว่นแคว้น                                 แดนสงสาร

                ขอให้ได้ประโยชน์                                พระโพธิญาณ

                ไปนิพพานพ้นทุกข์                               สุขกายใจ

                สิ่งใดชอบขอให้ได้                                อย่าช้านัก

                สิ่งที่รักขอให้สม                                    อารมณ์หมาย

                ขอให้พบพระอริยะทุกชาติ                  ไม่คลาดคลาย

                ขออย่าให้ตายในท่ามกลาง                   ระหว่างอายุปัจจุบัน

                ถ้ายังไม่ได้พระอรหันต์                        ขอให้ได้สมบัติทั้งมนุษย์และสวรรค์

                อย่าขัดข้องทรัพย์สินทุกสิ่งอัน            คนใจบาปหยาบช้าใจอาธรรม์

                ขออย่าได้พานพบประสบเลย              ขอให้ข้าพาเจ้า สุขกายใจทุกๆ ชาติ

                             นิพพานะปัจจะโย โหตุ ปัจจุบันเน กาเลฯ

                ขอให้ข้าพเจ้าจงถึงซึ่งนิพพาน ในปัจจุบันกาลนี้เทอญ               

********************

คำแผ่เมตตา

                สัพเพสัตตา          อันว่าสัตว์ทั้งหลาย ทุกชาติชั้นวรรณะ ทุกศาสนา ทุกภาษา ทั้วทั้งโลก ที่เป็นเพื่อนทุกข์ เกิดแก่เจ็บตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น

                อะเวรา โหนตุ      จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้มีเวรซึ่งกันและกันเลย

                อัพพะยาปัชฌา โหนตุ        จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้เบียดเบียนข่มเหงคะเนงร้าย ป้ายสีซึ่งกันและกันเลย

                อะนีฆา โหนตุ      จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้มีมีความทุกข์กายทุกข์ใจเลย

                สุขี อัตตานัง ปะริหะรันตุ จงมีความสุขกายสุขใจ รักษาตนให้พ้นจากทุกข์ภัยอันตรายทั้งปวงเถิด

อิทัง โน ญาตินัง โหนตุ สุขิตา โหนตุ ญาตะโย

                                      ขอเดชตั้งจิตอุทิศผล                         บุญกุศลนี้แผ่ไปให้ไพศาล

                      ถึงบิดามารดาครูอาจารย์                                 ทั้งลูกหลานญาติมิตรสนิทกัน

                      ทั้งคนเคยร่วมรักสมัครใคร่                             ขอให้ได้ส่วนกุศลผลของฉัน

                      ทั้งพระราชา พระราชินี                                     พระราชโอรส พระราชธิดา

                      คณะรัฐบาล ทหาร ตำรวจ                               และสาธุชนทั้งหลาย

                      ที่ช่วยบำรุงพระพุทธศาสนา                            ขอให้ได้ส่วนบุญกุศลของฉัน

                      ทั้งเจ้ากรรมนายเวรและเทวัญ มีพระอินทร์ พระพรหม พระยม พระกาฬ ท้าวจตุโลกบาลทั้งสี่ พระภูมิเจ้าที่ นางพระธรณี พระเพลิง พระพาย พระแม่โพสพ พระแม่คงคา ตลอดทั้งสรรพสัตว์ทั้งหลาย ดวงวิญญาณทั้งหลายที่ได้รับความทุกข์ ขอให้พ้นทุกข์ ที่ได้รับความสุขขอให้สุขยิ่งๆ ขึ้นไป

                      ขอให้ท่านทั้งหลายเหล่านั้นจงได้รับอนุโมทนา กุศลผลบุญที่ข้าพเจ้าทั้งหลายได้บำเพ็ญกันแล้วในวันนี้จงถึงทั่วทุกคนทุกตนเทอญฯ

.............................................

อริยทรัพย์เจ็ดประการ

                สัตตะ อะริยะธนานิ

                อริยทรัพย์สมบัติอย่างดียิ่ง ควรที่ผู้มีปัญญาจะพากเพียรให้มีอยู่ในจิตสันดานตน พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงรู้แล้วตรัสไว้เจ็ดประการคือ

                สัทธาธะนัง           ศรัทธาเชื่อกรรมที่ทำเป็นบุญเป็นบาป เชื่อความตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า เป็นอริยทรัพย์อย่างหนึ่ง

                สีละธะนัง             ความเว้นทุจริตกายวาจา เป็นอริยทรัพย์อย่างหนึ่ง

                หิริธะนัง                ความละอาย ความเกลียดต่อทุจริตในการกายวาจาใจ ความละอาย ความเกลียดต่อความถึงพร้อมซึ่งบาปอกุศลธรรมทั้งหลาย เป็นอริยทรัพย์อย่างหนึ่ง

                โอตตัปปะธะนัง   ความสะดุ้งต่อบาปทุจริตในกายวาจาใจ ความสะดุ้งหวาดต่อความถึงพร้อมซึ่งบาปอกุศลทั้งหลาย

                สุตะธะนัง             ตั้งใจฟังคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ท่านผู้รู้จริงเห็นจริงจึงตรัสไว้ จำเบื้องต้น จำเบื้องกลาง จำที่สุด เป็นอริยทรัพย์อย่างหนึ่ง

                จาคะธะนัง           ตัดความตระหนี่ให้สิ่งของเป็นทานแก่ผู้อื่นได้ เป็นอริยทรัพย์อย่างหนึ่ง

                ปัญญาธะนัง         ปัญญารู้จักของจริง คือเกิดแล้วแก่ตายไม่เที่ยงเป็นปรกติ เป็นอริยทรัพย์อย่างหนึ่ง

                อริยทรัพย์สมบัติอย่างดียิ่งเจ็ดประการเหล่านี้แล พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่ามีอยู่แก่หญิงชายใด บัณฑิตทั้งหลายกล่าวผู้นั้นว่าเป็นผู้ไม่ยากจน ชีวิตของผู้นั้นไม่เปล่าจากประโยชน์ความดี เพราะเหตุนั้น ผู้มมีปัญญามาระลึกถึงคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลายเป็นอารมณ์อยู่แล้ว พึงประกอบตามศรัทธาและศีลและความเลื่อมใส และปัญญาเห็นธรรมให้ บริบูรณ์ในสันดานของตนเทอญ.

.............................................

คำอัจจโยโทษภิกษุ(คำขอยกโทษ)

            อัจจะโย โน ภันเต อัจจักขะมา ยะถาพาเล ยะถามุฬเห ยะถาอะกุสะเล เย มะยัง ภันเต กะทาจิ กะระหะจิ ปะมาทัง วา อาคัมมะ อะโยนิโส มะนะสิการัง วา อาคัมมะ ตุมเหสุ อะคาระวัง อะกะริมหา กาเยนะ วา วาจายะ วา มะนะสา วา สัมมุขาปิ ปะรัมมุขาปิ เตสัง โน ภันเต ตุมเห อัจจะยัง อัจจะยะโต ปะฏิคคัณหะถะ อายะติง สังวะรายะ

คำแปล 

       ข้าแต่ท่านผู้เจริญ โทษล่วงเกินได้ถึงเฉพาะแล้ว ซึ่งข้าพเจ้าทั้งหลาย ผู้ยังเป็นคนโง่ ยังเป็นคนหลง ยังเป็นคนไม่ฉลาด ด้วยประการใดๆ ข้าแต่ท่านผู้เจริญ ข้าพเจ้าเหล่าใดอาศัยซึ่งความประมาท หรือความกระทำไว้ในใจ โดยอุบายไม่แยบคายในกาลบางครั้งบางคราว ได้กระทำแล้วซึ่งความไม่เคารพ ในท่านทั้งหลาย ด้วยกายก็ดี ด้วยวาจาก็ดี ด้วยใจก็ดี ทั้งต่อหน้าและลับหลัง ข้าแต่ท่านผู้เจริญ ขอท่านทั้งหลายจงงดโทษที่ล่วงเกินของข้าพเจ้าทั้งหลายเหล่านี้ โดยความเป็นโทษล่วงเกินเพื่อประโยชน์เพื่อความสุขแก่ข้าพเจ้าด้วย เพื่อจะได้มีความสำรวมระวังในโอกาสต่อไปเทอญ.

.............................................

คำภาวนาเกี่ยวกับศพ

คำภาวนาเวลารดน้ำศพ

อิทัง มะตะกะสะรีรัง อุทะกัง วิยะ สัญจิตตัง อะโหสิกัมมัง

ขอศพนี้ จงอโหสิกรรม เหมือนน้ำที่ข้าพเจ้าได้รดแล้วนี้ (ย่อมแห่งไป) ขอศพ....(ให้ออกชื่อผู้ตายไปด้วย)

.............................................

คำภาวนาเวลาไปเยี่ยมศพ

อะวัสสัง มะยา มะริตัพพัง เราต้องตายแน่ทีเดียว หนีไม่พ้นความตายได้

.............................................

คำภาวนาเวลาไปเผาศพ

1. อะยัมปิโข เม กาโย เอวังภาวี เอวังธัมโม เอวังอะนะตีโต แม้ร่างกายเรานี้ ก็ต้องมีอย่างนี้เหมือนกัน มีอย่างนี้เป็นธรรมดา ไม่ล่วงพ้นความเป็นอย่างนี้ไปได้ ฉันนั้น

2. จุติ จุตัง อะระหังจุติ

.............................................

คำภาวนาเวลาทอดผ้าหน้าศพ

..(พึงกำหนดในใจว่า)..นามะรูปัง อะนิจจัง นามะรูปัง ทุกขัง นามะรูปัง อะนัตตา  นามรูปไม่เที่ยง นามรูปเป็นทุกข์ นามรูปเป็นอนัตตา บังคับไม่ได้

.............................................

คำจบขันข้าวใส่บาตรทำบุญ

ข้าวและทรัพย์ของข้าพเจ้า ได้มาโดยบริสุทธิ์ ยกขึ้นเหนือหัว ขอบูชาพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ จิตใจจำนงต่อพระนิพพาน ขอให้ถึงเมืองแก้ว ขอให้แคล้วบ่วงมาร ขอให้พบพระศรีอารย์ เข้าถึงนิพพานในอนาคตกาลอันใกล้นี้เทอญ

.............................................

คำถวายผ้าป่า

อิมานิ มะยัง ภันเต ปังสุกูละจีวะรานิ สะปะริวารานิ ภิกขุสังฆัสสะ โอโณชะยามะ สาธุโน ภันเต ภิกขุสังโฆ อิมานิ ปังสุกูละจีวะรานิ สะปะริวารานิ ปะฏิคคัณหาตุ อัมหากัง ทีฆะรัตตัง หิตายะ สุขายะ

คำแปล 

       ข้าแต่ท่านผู้เจริญ ข้าพเจ้าทั้งหลาย ขอน้อมถวายผ้าบังสุกุลจีวร กับทั้งบริวารเหล่านี้ แด่พระภิกษุสงฆ์ ขอพระภิกษุสงฆ์จงรับผ้าบังสุกุลจีวร กับทั้งบริวารทั้งหลายเหล่านี้ของข้าพเจ้าทั้งหลาย เพื่อประโยชน์ และความสุข แก่ข้าพเจ้าทั้งหลายตลอดกาลนานเทอญ

.............................................

คำถวายผ้ากฐิน

อิมัง ภันเต สะปะริวารัง กะฐินะจีวะระทุกสสัง สังฆัสสะ โอโณชะยามะ สาธุ โน ภันเต สังโฆ อิมัง สะปะริวารัง กะฐินะทุสสัง ปะฏิคคัณหาตุ ปะฏิคคะเหตวา จะ อิมินา ทุสเสนะ กะฐินัง อัตถะระตุ อัมหากัง ทีฆะรัตตัง หิตายะ สุขายะ

คำแปล 

       ข้าแต่พระสงฆ์ผู้เจริญ ข้าพเจ้าทั้งหลาย ขอน้อมถวายผ้ากฐิน จีวร กับทั้งบริวารทั้งหลายเหล่านี้ แด่พระสงฆ์ ขอพระสงฆ์จงรับ ผ้ากฐิน จีวร กับทั้งบริวารทั้งหลายเหล่านี้ ของข้าพเจ้าทั้งหลาย ครั้นรับแล้ว จงกรานกฐินด้วยผ้านี้ เพื่อประโยชน์ และความสุข แก่ข้าพเจ้าทั้งหลาย ตลอดกาลนานเทอญ

.............................................

คำถวายทานสามัญ

อิทัง เม ทานัง มาตาปิตุอาทีนัง ญาตะกานัง สังวัตตะตุ มัยหัง มาตาปิตาทะโย ญาตะกา อิมัสสะ ทานัสสะ ปัตติง ละภันตุ มะมะ เจตะสา

คำแปล 

       ทานของข้าพเจ้านี้ จงเป็นไปเพื่อญาติทั้งหลาย มีมารดาบิดา เป็นต้นของข้าพเจ้า ขอบรรดาญาติทั้งหลาย มีมารดาบิดาเป็นต้น จงได้รับส่วนบุญแห่งทานนี้ ตามความประสงค์ของข้าพเจ้าด้วยเทอญ.

.............................................

คำถวายสังฆทาน (อีกหนึ่งรูปแบบ)

อิมานิ มะยัง ภันเต ภัตตานิ สะปะริวารานิ ติณณัง ระตะนานัญจะ อายัสมันตานัญจะ อายัสมันตานัง สีละวันตานัญจะ โอโณชะยามะ สาธุ โน ภันเต ติระตะนัญจะ อายัสมันโต สีละวันโตจะ  อิมานิ ภัตตานิ สะปะริวารานิ ปะฏิคคัณหาตุ อัมหากัญเจวะ มาตาปิตุ ญาติมิตตานัญจะ ทีฆะรัตตัง หิตายะ สุขายะ

คำแปล  ข้าแต่พระรัตนตรัย และพระคุณเจ้าผู้มีศีลทั้งหลาย ข้าพเจ้าทั้งหลาย ขอน้อมถวายซึ่งภัตตาหาร กับทั้งของบริวารทั้งหลายเหล่านี้ แด่พระรัตนตรัยและพระคุณเจ้าผู้มีศีลทั้งหลาย ขอพระรัตนตรัยและพระคุณเจ้าผู้มีศีลทั้งหลาย โปรดรับซึ่งภัตตาหาร กับทั้งบริวารทั้งหลายเหล่านี้ ของข้าพเจ้าทั้งหลาย เพื่อประโยชน์ เพื่อความสุขแก่มารดา บิดาและข้าพเจ้าตลอดจนญาติมิตรทั้งหลายด้วย สิ้นกาลนานเทอญ.

.............................................